NSC wil werkgevers stimuleren om meer vaste banen te bieden, administratieve lasten te verlagen en eerlijkere arbeidsvoorwaarden te creëren. Ze pleiten voor minder regeldruk, lagere lasten bij loonkostenstijgingen, en maken het aantrekkelijker om mensen met afstand tot de arbeidsmarkt aan te nemen. Tegelijkertijd leggen ze meer verantwoordelijkheid bij werkgevers voor scholing, re-integratie en het tegengaan van schijnzelfstandigheid.
NSC wil het aantrekkelijker maken voor werkgevers, vooral in het mkb, om mensen in vaste dienst te nemen door administratieve lasten te verlagen en loonkostenstijgingen te compenseren. Ze zien regeldruk als een belangrijke belemmering voor groei en werkgelegenheid.
“De lasten voor werkgevers worden verlaagd om de stijging van de loonkosten te compenseren.”
“Het moet aantrekkelijker worden voor kleine werkgevers om mensen in vaste dienst te nemen. We willen daarom minder administratieve lasten voor mkb’ers, onder meer door bestaande prikkels tegen het licht te houden en bij nieuwe wetgeving een mkb-uitvoeringstoets in te voeren.”
“De voor werkgevers verplichte loondoorbetaling bij ziekte gaat voor kleine bedrijven naar één jaar.”
NSC wil een eerlijk speelveld creëren tussen werknemers, uitzendkrachten en zelfstandigen. Ze willen schijnzelfstandigheid tegengaan en duidelijke kaders voor zelfstandig ondernemerschap, zodat werkgevers niet kunnen concurreren op arbeidsvoorwaarden via flexconstructies.
“Het ontslagrecht wordt toekomstbestendig en rechtszekerheid geborgd voor werkenden en werkgevers.”
“In de wet wordt verankerd dat bij zelfstandigen die werken met een uurtarief onder € 36,- sprake is van een rechtsvermoeden van werknemerschap.”
“De fiscale en sociale behandeling van werknemers, uitzendkrachten en zelfstandigen wordt zo veel mogelijk gelijkgetrokken, zodat uitzendbureaus en zelfstandigen niet met werknemers concurreren op arbeidsvoorwaarden.”
NSC legt expliciet de verantwoordelijkheid bij werkgevers (samen met werknemers) voor het op peil houden van kennis, scholing en begeleiding bij ontslag. Dit moet duurzame inzetbaarheid bevorderen en de overgang naar ander werk vergemakkelijken.
“Werkgevers en werknemers zijn samen verantwoordelijk voor het op peil houden van kennis en vakmanschap en voor ‘van werk naar werk’-trajecten bij ontslag.”
“De transitievergoeding wordt meer gericht op het mogelijk maken van een overstap naar een nieuwe baan of scholing, en daarom voortaan gestort in het persoonlijk ontwikkelbudget van werkenden.”
NSC wil het voor werkgevers aantrekkelijker en eenvoudiger maken om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan te nemen, onder meer via loonkostensubsidies en jobcoaching.
“Het moet voor werkgevers veel aantrekkelijker en eenvoudiger worden om mensen uit deze doelgroep in dienst te nemen (door omscholing, no riskpolis, loonkostensubsidie, jobcoaching).”
Om de afhankelijkheid van goedkope arbeidsmigranten te verminderen, wil NSC een werkgeversheffing invoeren voor sectoren die veel arbeidsmigranten inzetten. De opbrengst wordt gebruikt om Nederlandse werkzoekenden aan het werk te helpen.
“We voeren daarom naar Engels voorbeeld een werkgeversheffing in op de inzet van arbeidsmigranten. Met de opbrengsten kunnen gemeenten mensen in Nederland aan het werk helpen die nu nog langs de kant staan, zoals statushouders en werklozen in de bijstand.”
“Zo voeren we naar Engels voorbeeld een werkgeversheffing in voor sectoren met veel arbeidsmigranten; de opbrengsten worden benut om meer startbanen te creëren en voor het gebruik van arbeidsbesparende technologie.”
NSC wil dat werkgevers niet langer een deel van het minimumloon van arbeidsmigranten mogen inhouden voor huisvesting en stimuleert werkgevers om woningen voor hun werknemers te bouwen.
Het CDA wil werkgeverschap aantrekkelijker maken door meer interne flexibiliteit, minder risico’s en duidelijke regelgeving, zodat meer mensen in vaste dienst komen en werkgevers werknemers makkelijker kunnen binden. Ze pleiten voor gezamenlijke verantwoordelijkheid van werkgevers bij scholing, arbeidsvoorwaarden, arbeidsmigratie en pensioen, en willen belemmeringen voor gedeeld werkgeverschap wegnemen. Concrete voorstellen zijn onder andere het verplichten van Nederlandse les voor arbeidsmigranten, het aantrekkelijker maken van het cao-stelsel, en het verlichten van werkgeversverantwoordelijkheden bij ziekte.
Het CDA erkent dat werkgevers huiverig zijn om vaste contracten aan te bieden door risico’s en onzekerheden. Ze willen werkgeverschap aantrekkelijker maken door meer interne flexibiliteit, duidelijkere regels en het doorvoeren van het arbeidsmarktpakket, zodat werkgevers makkelijker werknemers kunnen binden en flexwerkers meer zekerheid krijgen.
“We willen werknemers meer zekerheid bieden en werkgeverschap aantrekkelijker maken. Daarom moet het arbeidsmarktpakket dat met sociale partners is afgesproken met urgentie worden doorgezet. Het gaat dan onder meer om meer zekerheid voor flexwerkers, een nieuwe crisisregeling voor personeelsbehoud en wetgeving voor het tweede ziektejaar.”
“De meeste werkgevers willen werknemers aan zich binden, maar zijn soms huiverig om dat te doen. Het CDA wil zowel flexibele contracten meer zekerheid bieden als het werkgeverschap aantrekkelijker maken door meer (interne) flexibiliteit.”
Het CDA wil de lasten voor werkgevers bij ziekte verlichten, met name in het tweede ziektejaar, door het bieden van zekerheid en het invoeren van een verzuim-ontzorg-verzekering. Dit moet het risico voor werkgevers beperken en het aannemen van personeel aantrekkelijker maken.
“We verlichten de verantwoordelijkheden voor werkgevers door in het tweede ziektejaar zekerheid te bieden dat de werknemer kan worden begeleid naar werk buiten de organisatie met een verzuim-ontzorg-verzekering, zoals afgesproken in het arbeidsmarktpakket.”
“Voor werkgevers knelt de twee jaar loondoorbetaling”
Het CDA legt expliciet verantwoordelijkheden bij werkgevers voor de huisvesting, taal en registratie van arbeidsmigranten. Dit moet misstanden voorkomen en zorgen voor een eerlijk speelveld.
“Bedrijven zijn verantwoordelijk voor fatsoenlijke huisvesting van hun arbeidsmigranten. Werkgevers blijven een arbeidsmigrant vier weken na het beëindigen van het dienstverband huisvesten, zodat mensen de tijd krijgen om terug te keren naar hun land van herkomst of ander werk te vinden.”
“Werkgevers worden verplicht Nederlandse les te verzorgen voor hun arbeidsmigranten.”
“Gemeenten en werkgevers zijn samen verantwoordelijk voor een goede registratie van arbeidsmigranten.”
Het CDA wil samen met werkgevers en vakbonden het cao-stelsel moderniseren en aantrekkelijker maken, zodat meer werknemers onder een cao vallen en innovatie wordt gestimuleerd.
“We maken samen met vakbonden en werkgevers het cao-stelsel aantrekkelijker, ook voor nieuwe sectoren zodat er meer werknemers onder een cao vallen. Waar nodig passen we het huidige cao-stelsel aan om innovatie te stimuleren.”
Het CDA wil belemmeringen voor gedeeld werkgeverschap wegnemen, zodat werknemers makkelijker bij meerdere werkgevers kunnen werken, bijvoorbeeld in hybride functies zoals docentschap.
“De overheid neemt belemmeringen weg voor gedeeld werkgeverschap zodat werknemers makkelijk een baan bij meerdere werkgevers kunnen hebben, ook in verschillende sectoren, zoals hybride docentschap.”
Het CDA ziet werkgevers als medeverantwoordelijk voor scholing, met name voor senioren en mensen van wie de baan verdwijnt, en wil dat werkgevers hun trainingsbudgetten hiervoor inzetten.
“We roepen werkgevers op hun trainingsbudgetten juist ook aan te wenden voor senioren of medewerkers van wie de baan door technologische ontwikkeling verdwijnt.”
Het CDA wil dat werkgevers een rol spelen in het vergroten van pensioenbewustzijn en het beschikbaar maken van pensioenadvies voor werknemers.
“We willen persoonlijk pensioenadvies beter beschikbaar maken via de werkgever om besluiten over eerder stoppen, langer doorwerken of minder werken inzichtelijker te maken.”
“Samen met werkgevers en pensioenfondsen organiseert de Rijksoverheid informatiecampagnes om de bewustwording te vergroten.”
BVNL wil werkgevers structureel ontlasten door het verlagen van werkgeverslasten, het versoepelen van het arbeidsrecht en het verminderen van regels en verplichtingen. De partij streeft naar maximale contractvrijheid, lagere lasten en minder bureaucratie, zodat ondernemers en werkgevers meer ruimte krijgen om te ondernemen en werkgelegenheid te creëren. Kern van hun visie is dat werken en ondernemen moeten lonen, met zo min mogelijk overheidsbemoeienis.
BVNL ziet hoge werkgeverslasten als een rem op werkgelegenheid en ondernemerschap. Door lasten te verlagen en bureaucratie te verminderen, wil de partij het aantrekkelijker maken om mensen in dienst te nemen en bedrijven in Nederland te houden.
BVNL vindt het huidige arbeidsrecht te star en wil werkgevers meer flexibiliteit geven bij het aannemen en ontslaan van personeel. Dit moet het ondernemersklimaat verbeteren en het makkelijker maken om mensen aan het werk te helpen.
De partij wil diverse wettelijke verplichtingen voor werkgevers schrappen, omdat deze volgens BVNL onnodige lasten en administratieve druk opleveren.
“Geen verplichte ondernemingsraad voor bedrijven.”
“De Wet Poortwachter wordt afgeschaft.”
“Doorbetalen bij ziekteverzuim van een werknemer terugbrengen van 2 jaar naar maximaal 6 maanden.”
“De wet DBA wordt ingetrokken en mensen mogen zelf bepalen of ze liever in loondienst gaan of als ZZP’er aan de slag gaan.”
BVNL wil dat werknemers volledig inzicht krijgen in de totale loonkosten, inclusief werkgeverslasten, om de belastingdruk transparanter te maken.
“Inzicht in de belastingdruk voor werkenden door voortaan de totale loonkosten, inclusief werkgeverslasten op de salarisstrook te vermelden.”
De VVD wil het werkgeverschap aantrekkelijker en eenvoudiger maken door regeldruk te verminderen, risico’s bij ziekte te beperken en verlofregelingen werkbaarder te maken. Ze pleiten voor een forse deregulering van arbeidsrecht en sociale zekerheid, en willen kleine werkgevers ontlasten bij loondoorbetaling bij ziekte. De kern van hun visie is dat ondernemers meer ruimte en zekerheid moeten krijgen om mensen in dienst te nemen, zodat werken loont en de economie groeit.
De VVD vindt dat de relatie tussen werknemer en werkgever te dichtgereguleerd is en wil deze moderniseren. Minder bureaucratie en meer ruimte voor maatwerk moeten het werkgeverschap aantrekkelijker maken en het aannemen van personeel stimuleren.
“Geen relatie is zo dichtgereguleerd als die tussen werknemer en werkgever. Op een krappe arbeidsmarkt met meer vacatures dan werkzoekenden, is dit niet te rechtvaardigen.”
“We zetten het mes in bureaucratische regels, moderniseren de werkloosheidswet door deze meer activerend te maken en geven meer ruimte voor maatwerk in cao’s, door de transitievergoeding niet langer verplicht te stellen.”
“Je moet als ondernemer een extra studie volgen om werkgever te kunnen worden. Cao’s zijn niet zelden meer dan tientallen pagina’s.”
“Werkgevers en werknemers moeten vertrouwen krijgen. De hervormingen moeten gericht zijn op werken meer lonend maken, mensen aan een baan helpen en nieuwe zekerheid creëren.”
De VVD wil het risico voor kleine werkgevers bij ziekte beperken door het tweede jaar loondoorbetaling te schrappen en te vervangen door een collectieve verzekering. Ook willen ze verlofregelingen eenvoudiger en werkbaarder maken voor werkgevers.
“Afschaffing tweede jaar loondoorbetaling bij ziekte voor kleine werkgevers: We verlagen de drempel om personeel in dienst te nemen door het risico bij ziekte voor werkgevers te beperken.”
“We verkorten de termijn waarvoor kleine werkgevers aansprakelijk zijn en vervangen het tweede jaar voor een collectieve verzekering.”
“Verlofregelingen zo vormgegeven worden dat ze niet alleen bijdragen aan een goede werk-privébalans voor werknemers, maar óók werkbaar blijven voor werkgevers.”
“Dit geeft gezinnen meer regie over de balans tussen werk en zorg, vermindert regeldruk voor werkgevers en bevordert gelijke kansen voor vrouwen en mannen op de arbeidsmarkt.”
De VVD wil ondernemers meer vrijheid geven in het re-integratieproces van zieke werknemers en de verplichte bureaucratie verminderen.
“Hervorming Wet verbetering poortwachter: Ondernemers krijgen meer zeggenschap in het re-integratieproces en kiezen vrijer hoe zij de begeleiding organiseren. We verminderen de verplichte bureaucratie en geven ondernemers de ruimte om samen met hun medewerkers te doen wat werkt.”
De VVD ondersteunt samenwerking tussen werkgevers en vakbonden voor een fatsoenlijke vroegpensioenregeling voor zware beroepen.
“We steunen de inspanningen van vakbonden en werkgevers om tot een fatsoenlijke vroegpensioenregeling voor zware beroepen te komen.”
BIJ1 wil de macht van werkgevers sterk inperken en de positie van werknemers structureel versterken. Ze pleiten voor verplichte werknemerszeggenschap, het verplicht uitbetalen van het minimumloon door werkgevers (ook bij arbeidsmigratie), en een transitie naar werknemerscoöperaties. Werkgevers die zich niet aan deze regels houden, krijgen te maken met sancties en inspecties.
BIJ1 wil dat werknemers meer macht krijgen binnen bedrijven, onder andere door het verplicht oprichten van werknemersraden en het omvormen van bedrijven tot werknemerscoöperaties. Dit moet de invloed van werkgevers en aandeelhouders beperken en de zeggenschap van werkenden vergroten.
“Alle grote bedrijven worden verplicht om werknemers-raden aan te stellen met gekozen vertegenwoordigers van het personeel. Die raden hebben advies- en vetorecht over belangrijke beslissingen als ontslagen, investeringen en reorganisaties.”
“Nieuwe bedrijven worden standaard opgericht als werknemerscoöperaties.”
“Met meer dan 100 werknemers krijgen een transitieplicht: binnen 10 jaar moet het merendeel van de aandelen in handen zijn van de werknemers. Via jaarlijkse uitgifte van aandelen aan werknemersfondsen en voorkeursrecht bij emissies en overnames.”
“Elk bestaand beursgenoteerd bedrijf met meer dan 100 werknemers is verplicht een werknemersfonds op te richten. Hieraan schrijven zij jaarlijks een aantal nieuwe aandelen uit, in verhouding met de jaarwinst. Het werknemersfonds wordt alleen beheerd door de werknemers van de firma die deze heeft opgericht.”
Werkgevers worden verplicht het minimumloon te betalen, ook bij arbeidsmigratie, en krijgen te maken met strengere inspecties en sancties bij overtredingen. Dit moet misbruik, onderbetaling en discriminatie tegengaan.
“Werkgevers worden verplicht het minimumloon te betalen, ook als de arbeiders via een wervingsbureau over de grens werken. Zo voorkomen we het omzeilen van ons arbeidsrecht.”
“Vakbonden krijgen het recht om werkvloeren te bezoeken. Zo kunnen zij hun taak om de belangen van werknemers te ondersteunen beter uitvoeren en eventuele misstanden signaleren. Weigert een werkgever zo’n bezoek, dan volgt een bezoek van de Arbeidsinspectie.”
“De Inspectie SZW inspecteert proactief op discriminatie op de werkvloer. Bedrijven die zich schuldig maken aan discriminatie krijgen strengere sancties.”
BIJ1 wil dat werkgevers arbeidsmigranten dezelfde rechten en bescherming bieden als andere werknemers, en verbiedt constructies waarbij werk en woonruimte aan elkaar gekoppeld zijn.
DENK wil werkgevers stimuleren om meer vaste contracten aan te bieden en de arbeidsmarkt eerlijker en zekerder maken voor werknemers. Tegelijkertijd wil de partij kleine ondernemers ondersteunen met minder lasten en betere voorzieningen, zonder de rechten van werknemers te beperken. DENK legt nadruk op het aanpakken van ongelijkheid en het eerlijk verdelen van verantwoordelijkheden tussen werkgevers en opdrachtgevers.
DENK vindt dat werkgevers meer moeten bijdragen aan inkomenszekerheid en gelijke behandeling op de arbeidsmarkt. Het doel is om vaste contracten aantrekkelijker te maken en discriminatie en uitbuiting tegen te gaan.
“Wij willen dat er meer zekerheid is voor mensen op de arbeidsmarkt. Daarom willen wij het financieel aantrekkelijker maken voor werkgevers om een vast contract aan te bieden aan hun werknemers.”
“Wij willen dat de loonkloof wordt gedicht. Wij gaan wettelijk borgen dat het verschil in beloning tussen mannen en vrouwen, en tussen mensen met en zonder een migratieachtergrond, wordt opgeheven.”
“Uitwassen in uitzendbranche gaan wij tegen met een vergunningsysteem. Zo pakken wij uitbuiting van arbeidsmigranten en discriminatie aan.”
DENK wil dat opdrachtgevers (in plaats van zelfstandigen zelf) de kosten dragen voor een collectieve arbeidsongeschiktheidsverzekering voor ZZP’ers, om zo risico’s eerlijker te verdelen.
“Daarnaast willen wij dat er een betaalbare en collectief georganiseerde verzekering voor arbeidsongeschiktheid komt voor zelfstandigen, waarbij we ook kijken naar opt out mogelijkheden. De kosten van deze verzekering moeten zo veel mogelijk door opdrachtgevers worden gedragen.”
DENK erkent de waarde van kleine ondernemers en wil hen ondersteunen door lasten te verlagen, administratieve druk te verminderen en vangnetten te bieden, zonder de rechten van werknemers te schaden.
“Wij waarderen de belangrijke rol van ondernemers in het MKB in het creëren van banen en economische groei. Wij willen deze ondernemers steunen.”
“We zorgen voor een betaalbaar vangnet voor de loondoorbetaling bij ziekte voor kleinere ondernemers. Hiermee komen we ondernemers tegemoet, zonder de rechten van werknemers in te perken.”
“Wij willen een verlaging van de belastingen en lasten voor kleinere ondernemingen.”
“We toetsen nieuwe wetten en regels altijd op de gevolgen voor ondernemers. Ondernemers moeten kunnen ondernemen, niet vastlopen in papierwerk.”
GroenLinks-PvdA wil werkgevers meer maatschappelijke verantwoordelijkheid laten nemen, werknemersrechten versterken en misstanden op de arbeidsmarkt aanpakken. De partij stelt concrete maatregelen voor zoals het belonen van vaste contracten, collectieve loondoorbetaling bij ziekte voor het mkb, strengere handhaving op schijnconstructies, en het verplicht meebetalen aan huisvesting en onderwijs voor arbeidsmigranten. Hun visie draait om eerlijk werkgeverschap, hogere lonen en het tegengaan van uitbuiting.
GroenLinks-PvdA wil werkgevers stimuleren om mensen in vaste dienst te nemen en flexibele, onzekere contracten terugdringen. Werkgevers die geen vaste contracten bieden, gaan meer betalen, en er komt een einde aan nuluren- en oproepcontracten.
“We belonen werkgevers die mensen in vaste dienst nemen; werkgevers die dat niet doen, gaan meer betalen. De overheid neemt mensen weer zelf in dienst in plaats van onnodig taken uit te besteden. We maken een einde aan nuluren- en oproepcontracten.”
De partij erkent dat loondoorbetaling bij ziekte een zware last is voor kleine werkgevers en wil dit collectief en publiek verzekeren, waarbij grote werkgevers solidair zijn met het mkb.
“We verzekeren het tweede ziektejaar collectief en publiek voor alle werkgevers. Hierbij zijn grote werkgevers solidair met mkb-werkgevers.”
GroenLinks-PvdA wil schijnzelfstandigheid en draaideurconstructies aanpakken door strengere handhaving en het invoeren van het 'werknemer-tenzij'-principe. Dit moet voorkomen dat werkgevers werknemers structureel in onzekerheid houden.
“Werkgevers die hun werknemers gedurende het laagseizoen ‘op vakantie sturen’ in de WW pakken we hard aan. We maken daarnaast een einde aan de praktijk waarbij werkgevers en uitzendbureaus werknemers voor vast werk onzekere contracten bieden.”
“We gaan strenger handhaven op schijnconstructies. We kijken eerst naar sectoren zoals de maaltijd- en pakketbezorging. Het ‘werknemer-tenzij’-principe wordt ingevoerd: iemand is in principe een werknemer en heeft recht op sociale zekerheid, tenzij wordt aangetoond dat iemand werkt als zelfstandig ondernemer.”
Werkgevers die arbeidsmigranten naar Nederland halen, worden verantwoordelijk voor goede huisvesting en toegang tot onderwijs, inclusief taallessen voor gezinsleden.
“Werkgevers zijn verantwoordelijk voor de mensen die ze van ver halen om in Nederland te werken. Dit gaat verder dan alleen de omstandigheden op de werkvloer. Daarom gaan werkgevers verplicht meebetalen aan huisvesting en onderwijs, zoals taalles, ook voor meekomende gezinsmigranten.”
De partij wil dat werkgevers verplicht worden aan te tonen dat er geen ongerechtvaardigde loonverschillen zijn tussen mannen en vrouwen, om zo de loonkloof te dichten.
“Via een Wet gelijke beloning draaien we de bewijslast om en verplichten we werkgevers om aan te tonen dat er geen ongerechtvaardigde loonverschillen zijn tussen vrouwen en mannen. Zo dichten we de loonkloof.”
GroenLinks-PvdA wil samen met werkgevers en vakbonden een akkoord sluiten over hogere lonen in ruil voor investeringen in infrastructuur, onderzoek en technologie.
“We sluiten een Groot Loonakkoord met vakbonden en werkgevers. Daarin maken we afspraken over hogere lonen in ruil voor investeringen in infrastructuur, onderzoek en technologie.”
“We sluiten daarom een Groot Loonakkoord met de vakbonden en werkgevers. Daarin maken we afspraken over hogere lonen, in ruil voor investeringen in infrastructuur, onderzoek en technologie.”
De SP wil de macht van werkgevers beperken en de positie van werknemers versterken door meer zeggenschap, eerlijke beloning en het tegengaan van uitbuiting. Ze pleiten voor wettelijke winstdeling, democratisering van bedrijven, strenge regulering van cao’s en het verplichten van werkgevers om misstanden en arbeidsmigratie eerlijk te behandelen. De kern van hun visie is dat werkgevers niet langer eenzijdig mogen bepalen, maar werknemers collectief meer invloed en bescherming krijgen.
De SP vindt dat werkgevers verplicht moeten worden om werknemers een deel van de winst te geven, omdat zonder werkenden geen winst mogelijk is. Dit moet wettelijk worden vastgelegd en bovenop het salaris komen, zodat de welvaart eerlijker wordt verdeeld.
“Werknemers krijgen recht op een deel van de winst. Zonder werkende mensen is er immers geen winst. Niet alleen bestuurders en aandeelhouders, maar ook alle medewerkers krijgen voortaan recht op een deel van de winst. Zo profiteren alle werknemers collectief op het moment dat dividend wordt uitgekeerd aan aandeelhouders. Dit komt bovenop het reguliere salaris. Het minimale percentage van deze winstdeling leggen we vast in een wet.”
De SP wil dat werkgevers niet langer alleen de dienst uitmaken in bedrijven. Werknemers moeten via gouden aandelen, commissarissen en stemrecht directe invloed krijgen op cruciale besluiten, zodat hun belangen structureel worden meegewogen.
“We democratiseren bedrijven. Als eerste stap richting democratische bedrijven stellen we vast dat in het bestuur van een bedrijf altijd ten minste één bestuurder moet zitten die is verkozen door de werknemers die aan hen verantwoording moet afleggen. Werknemers krijgen in bedrijven met meer dan honderd werknemers allemaal één stem waarmee ze de raad van commissarissen mogen kiezen.”
“Werknemers krijgen een gouden aandeel in het bedrijf waar zij werken. Dit betekent dat zij een beslissende stem krijgen bij strategisch cruciale beslissingen zoals sluiting, verplaatsing en fusies.”
De SP wil voorkomen dat werkgevers via nepvakbonden (gele bonden) cao’s kunnen afsluiten die nadelig zijn voor werknemers. Alleen onafhankelijke vakbonden met voldoende leden mogen cao’s afsluiten, zodat werkgevers geen misbruik kunnen maken van zwakke of door henzelf opgerichte bonden.
“Alleen onafhankelijke vakbonden mogen een cao afsluiten. Er zijn steeds vaker nepvakbonden, de zogenaamde gele bonden, die nauwelijks leden hebben of zelfs zijn opgericht door de werkgever. Zij tekenen vaak voor achter uitgang in ruil voor geld van de werkgevers.”
“We nemen in het parlement het initiatief om ervoor te zorgen dat caoafspraken alleen namens werknemers gemaakt kunnen worden in een vakbond met inkomsten die voor meer dan 40 procent uit contributie afkomstig zijn.”
De SP wil dat werkgevers alleen arbeidsmigranten mogen inzetten als ze kunnen aantonen dat het echt nodig is en goede huisvesting bieden. Ook moet uitbuiting via uitzendbureaus en slechte werkgeverspraktijken worden aangepakt met vergunningen en strengere handhaving.
De SP erkent dat kleine werkgevers onevenredig zwaar worden belast door langdurige ziekte van werknemers en wil deze lasten verlichten door het tweede ziektejaar collectief te financieren.
“Het tweede ziekte jaar bij kleine werkgevers betalen we gezamenlijk uit premiegeld via het UWV.”
De ChristenUnie ziet werkgevers als belangrijke partners in het creëren van eerlijke, duurzame arbeidsverhoudingen en het aanpakken van misstanden op de arbeidsmarkt. Ze willen werkgevers stimuleren om vaste contracten aantrekkelijker te maken, samenwerking met werknemers te versterken, en verantwoordelijkheid te nemen voor goede arbeidsvoorwaarden en integratie van arbeidsmigranten. Concrete voorstellen zijn onder meer het verlagen van werkgeverspremies voor vaste contracten, het vereenvoudigen van regelingen voor werkgevers, en strengere controle op uitzendsector en arbeidsmigratie.
De ChristenUnie wil het voor werkgevers financieel aantrekkelijker maken om mensen in vaste dienst te nemen, om zo duurzame arbeidsrelaties te bevorderen en de doorgeschoten flexibilisering van de arbeidsmarkt tegen te gaan.
“Aan de andere kant moet het voor werkgevers (financieel) aantrekkelijker worden om mensen in vaste dienst te nemen. Daarom verlagen we de aof- en awf-premies.”
De partij pleit voor het vereenvoudigen van instrumenten zoals jobcoaching en loonkostensubsidie, zodat werkgevers makkelijker mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt kunnen aannemen, ongeacht via welke uitkeringswet iemand instroomt.
“De verschillende instrumenten (zoals jobcoaching of loonkostensubsidie) worden eenvoudiger toegankelijk voor werkgevers, ongeacht via welke wet (WIA, WW, bijstand) de werknemer nu een uitkering ontvangt.”
ChristenUnie benadrukt het belang van samenwerking tussen werkgevers en werknemers in het Nederlandse poldermodel, vooral bij grote hervormingen van de arbeidsmarkt en sociale zekerheid.
De partij vindt dat werkgevers moeten bijdragen aan de integratie van arbeidsmigranten, onder andere door te investeren in taallessen, en dat slechte arbeidsvoorwaarden in bepaalde sectoren moeten worden aangepakt.
De ChristenUnie wil de samenwerking tussen mbo-instellingen en werkgevers versterken om jongeren te verzekeren van goede stageplaatsen en de aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt te verbeteren.
“De samenwerking tussen mbo-instellingen en werkgevers wordt versterkt, zodat elke jongere verzekerd is van een kwalitatief goede stageplaats, inclusief stagevergoeding.”
BBB wil werkgevers, vooral in het mkb, ontlasten van onredelijke risico’s en regeldruk, zodat zij makkelijker mensen in vaste dienst kunnen nemen en ondernemerschap wordt gestimuleerd. De partij stelt voor om de loondoorbetalingsplicht bij ziekte voor kleine werkgevers te verkorten en pleit voor meer duidelijkheid en minder bureaucratie rond arbeidsrelaties. BBB ziet werkgevers als cruciale motor voor werkgelegenheid en economische groei, en wil hun positie versterken door praktische en eerlijke regelgeving.
BBB vindt dat de huidige verplichting voor kleine werkgevers om twee jaar loon door te betalen bij ziekte een te groot risico vormt en het aannemen van vast personeel ontmoedigt. Door deze termijn terug te brengen naar één jaar en het tweede jaar publiek te regelen, wil BBB vaste contracten stimuleren en de arbeidsmarkt dynamischer maken.
“Eerlijker ziekteregime voor werkgevers: loondoorbetaling terug naar één jaar. BBB wil de verplichting voor kleinere werkgevers om bij ziekte twee jaar lang loon door te betalen terugbrengen naar één jaar.”
“Nederland is het enige land in Europa waar werkgevers twee jaar verantwoordelijk zijn voor zieke werknemers. Dit leidt tot terughoudendheid bij het aannemen van vast personeel, verhoogt de regeldruk en zet vooral het midden en kleinbedrijf onder druk.”
“Door de loondoorbetalingstermijn terug te brengen naar één jaar voor kleinere werkgevers, maken we het arbeidsmarktbeleid eerlijker en stimuleren we vaste contracten.”
BBB wil de regeldruk en onzekerheid voor werkgevers verminderen, vooral rond het aannemen van personeel en het werken met zelfstandigen. Duidelijke regels en voorafgaande zekerheid moeten het voor werkgevers aantrekkelijker en veiliger maken om mensen in dienst te nemen of opdrachten te verstrekken.
BBB wil dat pensioenfondsen niet langer worden bestuurd door werkgevers en vakbonden samen, om belangenverstrengeling te voorkomen en de focus te leggen op het belang van de deelnemers.
“BBB wil af van het bestuursmodel, waarbij werkgevers en vakbonden elkaar in evenwicht moeten houden. Dat model leidt in de praktijk tot belangenverstrengeling, onduidelijkheid en gebrek aan focus op het belang van de deelnemers.”
De SGP wil werkgevers stimuleren om duurzame arbeidsrelaties aan te gaan, werknemersbescherming te waarborgen zonder werkgevers te belasten met overmatige verplichtingen, en het vaste contract aantrekkelijker te maken. Ze pleiten voor verlichting van werkgeverslasten, vereenvoudiging van regelgeving, en specifieke ondersteuning voor werkgevers die mensen met een beperking aannemen. De partij kiest voor een balans tussen sociale bescherming en het stimuleren van ondernemerschap en werkgelegenheid.
De SGP wil het vaste contract aantrekkelijker maken door werkgeverslasten te verlagen en meer ruimte te bieden voor tussenvormen. Dit moet het voor werkgevers makkelijker maken om werknemers in vaste dienst te nemen en te houden, zonder dat dit leidt tot onnodige financiële of administratieve lasten.
“Het vaste contract wordt aantrekkelijker gemaakt, onder andere door werkgeverslasten te verlichten en meer ruimte te bieden voor tussenvormen.”
De partij vindt dat werkgevers niet onnodig op kosten moeten worden gejaagd door generieke verplichtingen en pleit voor vereenvoudiging van de risico-inventarisatie en -evaluatie (RI&E), vooral voor kleinere werkgevers.
“Het op kosten jagen van bedrijven en maatschappelijke organisaties door fikse, veelal generieke werkgeversverplichtingen, zoals de Wet Verbetering Poortwachter, moet aangepakt worden.”
“De risico-inventarisatie en -evaluatie (RI&E) kan en moet eenvoudiger, zeker voor de kleinere werkgever. De verplichte, externe toetsing gaat op de schop, onder andere door ervoor te zorgen dat hiervoor niet langer drie dure kerndeskundigen nodig zijn.”
De SGP wil werkgevers ondersteunen bij het aannemen van mensen met een beperking door de no-riskpolis breed beschikbaar te maken.
“De no-riskpolis wordt breed beschikbaar ter ondersteuning van werkgevers die iemand met een beperking in dienst nemen.”
Om werkgevers te ontlasten, stelt de SGP voor de verplichte loondoorbetaling bij ziekte te verkorten van twee naar anderhalf jaar.
“De verplichte loondoorbetaling bij ziekte wordt in een eerste stap verkort van twee naar anderhalf jaar.”
De partij benadrukt het belang van duurzame arbeidsrelaties en wil voorkomen dat werkgevers flexibele, onzekere contracten aanbieden als standaard.
“Een werkgever biedt zijn werknemer geen waardeloze flexcontractjes aan, maar maakt werk van een duurzame arbeidsrelatie.”
JA21 wil werkgevers stimuleren om meer personeel aan te nemen door het verlagen van regeldruk en lasten, het versoepelen van het ontslagrecht en het hervormen van het ziekte- en arbeidsongeschiktheidsstelsel. De partij pleit voor meer flexibiliteit op de arbeidsmarkt en wil werkgevers extra ruimte geven om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in dienst te nemen. Hun visie is dat het aantrekkelijker en minder risicovol moet worden voor werkgevers om mensen aan te nemen, zodat het volledige arbeidspotentieel van Nederland wordt benut.
JA21 ziet hoge lasten en regeldruk als belangrijke drempels voor werkgevers om personeel aan te nemen. Door deze te verlagen en geen nieuwe regels te introduceren, wil de partij werkgevers stimuleren om meer mensen in dienst te nemen en zo personeelstekorten terugdringen.
“Werkgevers die personeel willen aannemen en mensen aan het werk willen zetten schrikken terug van hoge lasten en regeldruk. Zij moeten juist gestimuleerd worden om personeel aan te nemen; dit doet JA21 door de regeldruk te verlagen, geen nieuwe regels te introduceren en de lasten voor het bedrijfsleven niet te verhogen.”
“Werkgevers stimuleren personeel aan te nemen.”
JA21 wil het voor werkgevers aantrekkelijker en minder risicovol maken om mensen aan te nemen door het versoepelen van het ontslagrecht, het verkorten van de loondoorbetaling bij ziekte en het hervormen van het arbeidsongeschiktheidsstelsel. Dit moet de drempel voor vaste contracten verlagen.
JA21 wil werkgevers extra ruimte geven om mensen met een beperking of afstand tot de arbeidsmarkt in dienst te nemen, zodat het arbeidspotentieel beter wordt benut.
“Werkgevers meer ruimte geven om mensen met een beperking of afstand tot de arbeidsmarkt in dienst te nemen.”
De Partij voor de Dieren wil werkgevers meer verantwoordelijk maken voor eerlijke beloning, gelijke behandeling en betere arbeidsvoorwaarden. Ze leggen de nadruk op het dichten van de loonkloof, verplichte winstdeling, bescherming van flexwerkers en arbeidsmigranten, en het verplichten van stagevergoedingen. Werkgevers worden nadrukkelijk aangesproken op hun rol in sociale rechtvaardigheid en het tegengaan van uitbuiting.
De PvdD wil dat werkgevers aantonen dat er geen loonkloof is en dat gelijke functies gelijk worden beloond. De bewijslast komt bij de werkgever te liggen, vooral bij grotere bedrijven. Dit moet discriminatie tegengaan en gelijke kansen bevorderen.
“We voeren een Wet Gelijke Beloning in waarmee de genderloonkloof verdwijnt. De bewijslast komt bij de werkgever te liggen. Bedrijven vanaf 100 werknemers moeten aantonen dat er geen loonkloof is.”
De partij stelt dat werkgevers in grote bedrijven verplicht personeel moeten laten meedelen in de winst. Dit is bedoeld om de ongelijkheid tussen aandeelhouders en werknemers te verkleinen.
“We voeren verplichte, voor alle werknemers gelijke winstdeling in voor bedrijven vanaf 50 werknemers.”
Werkgevers die arbeidsmigranten inhuren, moeten zorgen voor gelijke behandeling, goede huisvesting en bescherming tegen uitbuiting. Er komen strengere regels en certificeringseisen voor uitzendbureaus, en bedrijven worden beboet bij overtredingen.
Werkgevers worden verplicht een minimum stagevergoeding te betalen aan stagiairs, ongeacht het opleidingsniveau.
“Werkgevers worden verplicht een stagevergoeding te betalen aan hun stagiairs van minimaal 500 euro per maand bij een stage in voltijd en naar rato bij deeltijd. Dit geldt voor zowel mbo-, hbo-, als wo-studenten.”
D66 wil werkgevers meer verantwoordelijkheid geven voor gelijke behandeling, eerlijke arbeidsvoorwaarden en het tegengaan van discriminatie en uitbuiting, vooral bij arbeidsmigranten. Ze stellen strengere eisen aan werkgevers rond arbeidsmigratie, willen discriminatie op de werkvloer bestraffen en pleiten voor meer vaste contracten door het verkorten van de loondoorbetaling bij ziekte. D66 ziet werkgevers als cruciale spelers in het creëren van een eerlijke, inclusieve en innovatieve arbeidsmarkt.
D66 wil dat werkgevers alleen arbeidsmigranten mogen inzetten als zij zorgen voor fatsoenlijke huisvesting en arbeidsvoorwaarden. Dit moet uitbuiting tegengaan en de positie van arbeidsmigranten verbeteren. Werkgevers die niet aan deze eisen voldoen, kunnen hun vergunning kwijtraken.
“We stellen strenge voorwaarden aan werkgevers als die arbeidsmigranten inzetten. Als zij niet zorgen voor fatsoenlijke huisvesting en arbeidsvoorwaarden kunnen ze hun vergunning kwijtraken.”
D66 wil dat werkgevers die discrimineren tijdens werving, selectie of op de werkvloer worden bestraft. Ze benadrukken het belang van gelijke kansen en inclusie, en willen dat de overheid het goede voorbeeld geeft.
“D66 wil dat bedrijven die discrimineren bestraft worden. Dit geldt voor zowel discriminatie tijdens werving- en selectieprocedures, als ongelijke kansen op de werkvloer zelf.”
Om werkgevers te stimuleren meer vaste contracten aan te bieden, wil D66 de verplichte loondoorbetaling bij ziekte verkorten naar één jaar. Dit verlaagt het risico voor werkgevers en moet het aandeel vaste banen vergroten.
“Om ondernemers te stimuleren om meer vaste contracten aan te bieden wil D66 de verplichte loondoorbetaling bij ziekte verkorten naar 1 jaar.”
D66 wil dat werkgevers, net als andere maatschappelijke actoren, onder een wettelijke gelijkebehandelingsplicht vallen. Dit moet gelijke kansen en inclusie bevorderen.
“werkgevers, verhuurders en gemeentes. Voor alle overheidsorganen en bestuurslagen bevat de wet een gelijkebehandelingsplicht in beleid en voor de uitvoering daarvan.”
FVD wil de positie van werkgevers versterken door minder regels, lagere lasten en meer flexibiliteit, vooral voor het MKB. Ze pleiten voor versoepeling van het ontslagrecht, beperking van de loondoorbetalingsplicht bij ziekte en minder macht voor werkgevers in pensioenbesturen. De kern van hun visie is dat ondernemers en werkgevers meer ruimte en vertrouwen moeten krijgen om te ondernemen en personeel aan te nemen.
FVD vindt dat werkgevers, met name in het MKB, te veel risico en lasten dragen bij het aannemen van personeel. Door het ontslagrecht te versoepelen en de doorbetalingsverplichting bij ziekte te verkorten, willen ze het aantrekkelijker maken voor werkgevers om vaste banen aan te bieden en groei te stimuleren.
“We versoepelen het ontslagrecht voor het MKB en verkorten de doorbetalingsverplichting bij ziekte naar één jaar, zodat ondernemers weer mensen durven aan te nemen.”
“Doorbetalen bij ziekte wordt ingeperkt tot één jaar zodat werkgevers hun personeel weer een vaste baan durven aan te bieden.”
FVD wil dat de belangen van pensioendeelnemers centraal komen te staan en dat de invloed van werkgevers(organisaties) in pensioenbesturen wordt beperkt. Ze zien de huidige situatie als te veel gericht op instituties in plaats van op de deelnemers zelf.
“We versterken de positie van pensioendeelnemers in de besturen en beperken de macht van vakbonden en werkgevers, zodat de belangen van deelnemers écht centraal staan.”
“Daarbij moeten deelnemers – de echte belanghebbenden – meer zeggenschap krijgen in pensioenbesturen, terwijl de macht van vakbonden en werkgeversorganisaties wordt teruggedrongen.”
Volt wil werkgevers meer directe verantwoordelijkheid geven voor goede arbeidsomstandigheden, vooral in sectoren met veel misstanden en arbeidsmigratie. Ze pleiten voor het beperken van uitbesteding via intermediairs, het loskoppelen van werk- en huisvesting, en meer bewustwording en inclusiviteit bij werkgevers. De kern is: werkgevers moeten eerlijker, transparanter en socialer omgaan met hun werknemers, met duidelijke handhaving en EU-brede standaarden.
Volt wil dat werkgevers in sectoren met structurele misstanden niet langer hun verantwoordelijkheid voor arbeidsomstandigheden kunnen afschuiven op intermediairs. Door arbeidscontracten direct bij de werkgever te verplichten, wordt de aansprakelijkheid duidelijker en de handhaving effectiever.
“We pleiten ervoor dat vaste en tijdelijke arbeidsovereenkomsten, in sectoren waar structureel misstanden voorkomen, alleen nog maar direct bij een werkgever mogen worden afgesloten. Nu kunnen werkgevers via de Flexwet verantwoordelijkheid voor arbeidsomstandigheden afschuiven op intermediairs, die regelmatig buiten Nederland gevestigd zijn. Door deze maatregel wordt de verantwoordelijkheid duidelijker bij de feitelijke werkgever gelegd en worden handhaving en aansprakelijkheid effectiever.”
Volt wil voorkomen dat arbeidsmigranten afhankelijk zijn van hun werkgever voor zowel werk als huisvesting, om uitbuiting en afhankelijkheid te verminderen.
“In sectoren waar arbeidsmigranten werken, wordt geregeld zowel werk als huisvesting door dezelfde werkgever aangeboden. Dit plaatst arbeidsmigranten in een afhankelijke positie, doordat zowel hun onderkomen als hun inkomen afhankelijk van de werkgever zijn. Om die reden pleit Volt ervoor dat arbeidscontracten altijd onafhankelijk moeten bestaan van een huurcontract. Hierdoor is een arbeidsmigrant niet direct dakloos, indien de arbeidsrelatie ophoudt.”
Volt wil dat werkgevers meer aandacht besteden aan neurodiversiteit en inclusiviteit bij werving en werkplek-inrichting, om onbenut potentieel te benutten.
“We vergroten de aandacht voor neurodiversiteit bij werkgevers. Ongeveer vijftien tot twintig procent van de mensen wordt als neurodivergent beschouwd en een deel van hen ondervindt hiervan hindernissen op het werk. Dit leidt tot een groot onbenut potentieel. Door hier bewust van te zijn in de werving van personeel en bij de inrichting van werkplekken, zorgen we voor een inclusievere werkomgeving en een verhoging van de productiviteit.”
Volt wil werkgevers bewust maken van de rechten van arbeidsmigranten en barrières verkleinen via gerichte campagnes.
“We starten bewustwordingscampagnes voor zowel arbeidsmigranten als werkgevers. Vanwege de taalbarrières en een gebrek aan goede informatie weten arbeidsmigranten niet altijd wat hun rechten zijn.”
50PLUS vindt dat werkgevers een grotere verantwoordelijkheid moeten nemen voor het aannemen van ouderen en het beperken van de negatieve gevolgen van arbeidsmigratie. Ze willen werkgevers financieel stimuleren om ouderen in dienst te nemen en hen, waar mogelijk, laten opdraaien voor de werkelijke kosten van arbeidsmigranten. De partij ziet werkgevers als een belangrijke schakel in het tegengaan van leeftijdsdiscriminatie en het eerlijker maken van de arbeidsmarkt.
50PLUS wil dat werkgevers worden aangemoedigd om ouderen in dienst te nemen door middel van financiële prikkels, zoals belastingvoordelen of subsidies. Dit moet leeftijdsdiscriminatie tegengaan en de arbeidsparticipatie van ouderen verhogen.
“Bedrijven worden financieel gestimuleerd om ouderen in dienst te nemen, bijvoorbeeld door belastingvoordelen of subsidies voor de aanpassing van werkplekken.”
De partij vindt dat werkgevers niet alleen profiteren van arbeidsmigranten, maar ook moeten opdraaien voor de werkelijke kosten die hiermee gepaard gaan. Dit moet het aantal arbeidsmigranten beperken en de lasten eerlijker verdelen.
Niet expliciet genoemd in verkiezingsprogramma