FVD wil dat Nederlanders altijd voorrang krijgen boven statushouders bij de toewijzing van (sociale) huurwoningen en nieuwbouwwoningen. Het programma pleit expliciet voor het beëindigen van voorrang of huisvesting van statushouders in de sociale huursector en benadrukt dat Nederlanders op wachtlijsten altijd voorgaan. Dit beleid wordt gemotiveerd door het streven naar het oplossen van de woningnood voor Nederlanders en het verminderen van de druk op de woningmarkt door immigratie.
FVD stelt dat statushouders geen voorrang meer mogen krijgen bij de toewijzing van sociale huurwoningen en dat Nederlanders altijd voorgaan op wachtlijsten. Dit standpunt is bedoeld om de woningnood onder Nederlanders te verlichten en de druk op de sociale huursector te verminderen, waarbij het huisvesten van statushouders in sociale woningen expliciet wordt afgewezen.
“We stoppen met het huisvesten van statushouders in de sociale sector en geven Nederlanders altijd voorrang.”
“Statushouders krijgen geen voorrang meer in de sociale sector – Nederlanders gaan voor.”
“We stoppen de huisvesting van statushouders in sociale woningen en geven voorrang op wachtlijsten aan Nederlanders.”
“Sociale huurwoningen worden beperkt, met voorrang voor Nederlanders boven statushouders.”
Naast de sociale huursector wil FVD ook bij nieuwbouwprojecten expliciet voorrang geven aan Nederlanders. Dit wordt gepresenteerd als een maatregel om het woningtekort voor Nederlanders sneller op te lossen.
“We bouwen snel 100.000 woningen per jaar... met voorrang voor Nederlanders.”
“We bouwen jaarlijks 100.000 nieuwe woningen met voorrang voor Nederlanders, zodat het woningtekort verdwijnt.”
“We willen betaalbare koopwoningen bouwen: jaarlijks 100.000 nieuwe huizen, met voorrang voor Nederlanders.”
De PVV is fel tegen het geven van voorrang aan statushouders bij de toewijzing van sociale huurwoningen en wil deze praktijk volledig afschaffen. Zij stellen dat dit leidt tot discriminatie van Nederlanders en willen zowel de wettelijke voorrang als de gemeentelijke taakstelling voor huisvesting van statushouders schrappen. De partij koppelt dit aan bredere voorstellen om woningbouw te versnellen en sociale huur toegankelijker te maken voor Nederlanders.
De PVV vindt het onacceptabel dat statushouders voorrang krijgen op sociale huurwoningen, omdat dit volgens hen leidt tot discriminatie van Nederlanders die langer moeten wachten. Ze willen dat statushouders geen enkele vorm van urgentie of voorrang meer krijgen, en presenteren dit als een reeds aangenomen voorstel in de Tweede Kamer.
“Nooit meer voorrang op sociale huurwoningen voor statushouders – ook niet met urgentie”
“In de Tweede Kamer is het PVV-voorstel aangenomen dat ervoor zorgt dat statushouders nooit meer voorrang krijgen – ook niet met urgentie.”
“Nooit meer voorrang op sociale huurwoningen voor statushouders – ook niet met urgentie”
De PVV wil de wettelijke verplichting voor gemeenten om statushouders te huisvesten volledig afschaffen. Zij zien deze taakstelling als een oorzaak van het tekort aan woningen voor Nederlanders en willen dat gemeenten niet langer verplicht zijn statushouders voorrang te geven bij huisvesting.
“Gemeentelijke taakstelling voor de verplichte huisvesting van statushouders schrappen”
De PVV koppelt het recht op huisvesting voor statushouders aan gedrag: statushouders die woningen weigeren, frauderen (zoals illegale onderverhuur), of zich anderszins misdragen, moeten direct hun verblijfsvergunning verliezen. Dit wordt gepresenteerd als een harde maatregel om misbruik van het systeem te voorkomen.
“Statushouders die frauderen (zoals illegale onderverhuur), op vakantie gaan naar het land van herkomst of werk of een woning weigeren, raken direct hun verblijfsvergunning kwijt”
“Frauderende statushouders die een sociale huurwoning illegaal onderverhuren, betalen alles wat zij daarmee verdiend hebben terug en verliezen hun verblijfsvergunning”
Het CDA erkent de wettelijke plicht tot huisvesting van statushouders en steunt de uitvoering van de Spreidingswet, waarmee gemeenten solidair bijdragen aan de opvang en huisvesting van statushouders. Tegelijkertijd legt het CDA in haar woonbeleid de nadruk op het belang van woningzoekenden in het algemeen, met speciale aandacht voor starters, gezinnen en ouderen, en noemt het expliciet het reserveren van woningen voor specifieke doelgroepen zoals leraren en zorgmedewerkers, maar niet voor statushouders. Het CDA benoemt nergens expliciet voorrang voor statushouders bij huisvesting, maar bevestigt wel de uitvoering van bestaande wetgeving die hun huisvesting regelt.
Het CDA accepteert en ondersteunt de wettelijke verplichting voor gemeenten om statushouders te huisvesten, in het kader van solidariteit en het voorkomen van chaos in de asielopvang. Dit is geen uitbreiding van voorrang, maar een bevestiging van bestaande wetgeving.
“We voeren de spreidingswet uit, zodat de chaos in de asielopvang stopt en er een einde komt aan de ongelijke verdeling van opvang en huisvesting van statushouders.”
“Gemeenten tonen solidariteit met Ter Apel en dragen allemaal naar vermogen bij aan asielopvang en de huisvesting van statushouders. Daarom zetten we de Spreidingswet door.”
Het CDA benoemt geen expliciete voorrang voor statushouders bij de toewijzing van reguliere (sociale) huurwoningen. In plaats daarvan wordt het belang van woningzoekenden in het algemeen benadrukt, met specifieke aandacht voor andere doelgroepen.
“We stimuleren gemeenten met de Huisvestingswet een deel van de nieuwbouwwoningen te reserveren voor eigen inwoners of voor specifieke doelgroepen, zoals leraren, agenten en zorgmedewerkers.”
“Het CDA kiest voor de woningzoekende. Voor brede welvaart en leefbare steden en regio’s met toekomst. ... Met speciale aandacht voor starters, gezinnen en ouderen.”
Het CDA stelt dat statushouders in principe tijdelijk worden gehuisvest in de regio waaraan zij zijn toegewezen, zonder te spreken over extra voorrang of uitzonderingsposities.
“Statushouders die tijdelijk worden gehuisvest, worden dat in principe in de regio waaraan zij zijn toegewezen.”
BIJ1 vindt dat huisvesting een recht is voor iedereen, ongeacht verblijfsstatus, en pleit voor gelijke toegang tot woningen voor statushouders en andere kwetsbare groepen. Ze willen structurele doorstroom van asielzoekers naar vaste woningen en benadrukken dat wonen geen verdienmodel mag zijn, maar een basisbehoefte. Specifieke voorrang voor statushouders wordt niet expliciet genoemd, maar BIJ1 bepleit brede urgentiecriteria en het garanderen van huisvesting voor iedereen, inclusief statushouders.
BIJ1 wil dat statushouders en andere gevluchte mensen na hun procedure snel toegang krijgen tot reguliere huisvesting, omdat wonen een recht is voor iedereen. Ze pleiten voor het uitvoeren van de Spreidingswet en het sluiten van noodopvang zodra vaste woningen beschikbaar zijn, zodat statushouders niet onnodig lang in opvangcentra hoeven te blijven.
“Er komt structurele doorstroom van AZC’s naar vaste woningen: wonen is een recht van iedereen. De Spreidingswet wordt uitgevoerd. Noodopvangen worden gesloten.”
BIJ1 wil de mogelijkheden voor urgentieverklaringen in de sociale huursector verbreden, zodat slachtoffers van onveilige woonsituaties en de meest kwetsbare mensen sneller geholpen worden. Dit impliceert dat statushouders, als zij tot deze groepen behoren, sneller in aanmerking kunnen komen voor huisvesting, maar noemt hen niet expliciet.
“De mogelijkheden voor een urgentieverklaring maken we breder, zodat we slachtoffers van onveilige woonsituaties sneller kunnen helpen. Voor de meest kwetsbare mensen komt er een extra klasse binnen de sociale huursector, met huren die niet hoger zijn dan € 350 per maand.”
BIJ1 benadrukt dat iedereen, ongeacht verblijfsstatus, recht heeft op een betaalbare woning. Ze verwerpen discriminatie op basis van verblijfsstatus en willen dat het recht op wonen wettelijk afdwingbaar wordt.
De VVD wil de wettelijke voorrang voor statushouders bij huisvesting volledig afschaffen, omdat zij dit als onrechtvaardig beschouwen tegenover andere woningzoekenden. Statushouders krijgen geen voorrang meer op sociale huurwoningen; in plaats daarvan worden voor hen sobere flexwoningen gebouwd als tijdelijke oplossing. Gemeenten verliezen de taakstelling om statushouders te huisvesten, zodat de schaarse woningen eerlijker verdeeld worden.
De VVD vindt het onrechtvaardig dat statushouders voorrang krijgen op sociale huurwoningen ten koste van andere woningzoekenden. Daarom willen zij een wettelijk verbod op deze voorrang en de taakstelling voor gemeenten afschaffen. Statushouders krijgen in plaats daarvan tijdelijke, sobere flexwoningen aangeboden.
“We verbieden de voorrang voor statushouders. Voor statushouders kan met flexwoningen tijdelijke woonruimte worden aangeboden om een eerste stap uit het azc te zetten.”
“Het is oneerlijk dat statushouders soms worden voorgetrokken bij de toewijzing van sociale huurwoningen. Daarom schaffen wij de wettelijke taakstelling van gemeenten om statushouders te moeten huisvesten af, en stellen wij een verbod op voorrang voor statushouders in. Voor statushouders worden sobere flexwoningen gebouwd om azc’s te ontlasten.”
“Diverse voorrangsposities in de sociale sector zijn onrechtvaardig tegenover alle andere woningzoekenden. We verbieden de voorrang voor statushouders.”
De VVD stelt als aanvullende eis dat statushouders pas in aanmerking komen voor reguliere huisvesting als zij actief de Nederlandse waarden onderschrijven, waarmee zij selectie op integratie en gedeelde normen willen bevorderen.
“Statushouders die op azc’s verblijven komen pas in aanmerking voor andere vormen van huisvesting op het moment dat zij zowel in woord als in daad achter de Nederlandse waarden staan. Hierop wordt vooraf actief en intensief getoetst.”
De ChristenUnie vindt dat alle gemeenten verplicht moeten blijven om statushouders te huisvesten, maar dat voorrang bij huisvesting voor statushouders alleen mag vervallen als er een realistisch alternatief is. Ze benadrukken het belang van voldoende opvang en integratie, maar willen dat de asielketen niet vastloopt door het plotseling schrappen van voorrang zonder alternatief.
De ChristenUnie stelt dat gemeenten verplicht moeten blijven om statushouders te huisvesten. Dit is bedoeld om te zorgen voor een eerlijke spreiding en om te voorkomen dat statushouders te lang in opvanglocaties blijven, wat integratie belemmert en de asielketen vast laat lopen.
“Ook blijven alle gemeenten verplicht om statushouders te huisvesten. Voorrang van huisvesting van statushouders kan alleen vervallen als een realistisch alternatief wordt geboden, waardoor de asielketen niet laat vastloopt.”
“alleen vervallen als een realistisch alternatief wordt geboden, waardoor de asielketen niet laat vastloopt.”
De partij is kritisch op het zomaar afschaffen van voorrang voor statushouders bij huisvesting. Zij stellen als harde voorwaarde dat dit alleen kan als er een realistisch alternatief is, zodat de doorstroom uit opvanglocaties niet stokt en de asielketen niet vastloopt.
“Voorrang van huisvesting van statushouders kan alleen vervallen als een realistisch alternatief wordt geboden, waardoor de asielketen niet laat vastloopt.”
D66 vindt dat huisvesting een basisrecht is voor iedereen, inclusief statushouders, maar benoemt nergens expliciet dat statushouders voorrang krijgen op huisvesting. Het programma benadrukt een eerlijke verdeling van huisvesting voor aandachtsgroepen (waar statushouders onder vallen) over gemeenten, en zet vooral in op integratie en participatie vanaf dag één. Concrete beleidsvoorstellen over expliciete voorrang voor statushouders ontbreken; de nadruk ligt op gelijke toegang en spreiding.
D66 wil dat huisvesting voor aandachtsgroepen, waaronder statushouders, eerlijk wordt verdeeld over gemeenten op basis van inwoneraantal. Dit is bedoeld om te voorkomen dat sommige gemeenten onevenredig veel of weinig aandachtsgroepen huisvesten, maar het betekent niet dat statushouders voorrang krijgen boven andere woningzoekenden.
“We regelen wettelijk dat huisvesting voor aandachtsgroepen eerlijk wordt verdeeld over gemeenten, op basis van het inwoneraantal.”
D66 vindt het belangrijk dat statushouders vanaf dag één kunnen meedoen aan de samenleving, met toegang tot taal, onderwijs en werk. Dit beleid is gericht op snelle integratie, niet op het geven van voorrang bij huisvesting.
JA21 is fel tegen het geven van voorrang aan statushouders bij huisvesting en wil de wettelijke taakstelling en voorrangsregeling voor deze groep volledig afschaffen. Volgens JA21 leidt de huidige praktijk tot extra woningnood en sociale spanningen, en moet de huisvesting van statushouders niet langer ten koste gaan van Nederlandse woningzoekenden.
JA21 wil dat statushouders geen voorrang meer krijgen bij de toewijzing van schaarse woningen en dat gemeenten niet langer wettelijk verplicht worden om deze groep met prioriteit te huisvesten. De partij ziet de huidige regeling als een belangrijke oorzaak van de woningnood en sociale onrust, en pleit voor directe afschaffing.
“Afschaffen voorrangsregeling en wettelijke taakstellingen voor gemeenten met betrekking tot de huisvesting van statushouders.”
“Intussen krijgen nieuwkomers in ons land voorrang op de schaarse woningen die wel beschikbaar zijn. De woningnood is daarmee veel meer dan een praktisch probleem van te weinig woningen; het is een sociaal drama en tast de sociale cohesie aan.”
“het hoge inwilligingspercentage worden asielzoekers in de regel vervolgens statushouder, waarna zij op grond van verplichte taakstellingen voor gemeenten met voorrang worden gehuisvest, wat de woningnood verder doet oplopen en ervoor zorgt dat eigen inwoners langer op de wachtlijst voor een sociale huurwoning staan.”
De Partij voor de Dieren (PvdD) vindt dat de huisvesting van statushouders en vluchtelingen zorgvuldig, evenredig en rechtvaardig over gemeenten verdeeld moet worden, waarbij ook rijkere gemeenten hun aandeel leveren. De partij pleit niet expliciet voor absolute voorrang voor statushouders, maar zet in op spreiding, kleinschalige mengvormen en begeleiding om integratie en wederzijds begrip te bevorderen. PvdD benadrukt dat opvang en huisvesting humaan, inclusief en eerlijk moeten zijn, zonder discriminatie.
PvdD wil dat statushouders en vluchtelingen niet geconcentreerd worden, maar eerlijk over alle gemeenten – inclusief rijkere – worden verdeeld. Dit moet bijdragen aan integratie en het voorkomen van overbelasting van bepaalde wijken of gemeenten. De partij noemt expliciet dat huisvesting zorgvuldig moet plaatsvinden, met aandacht voor begeleiding en mengvormen.
“De huisvesting van statushouders en vluchtelingen vindt zorgvuldig plaats: we zorgen voor evenredige en rechtvaardige verdeling over gemeenten, waar het kan op wijkniveau. Dat betekent dat ook rijkere gemeenten hun eerlijke aandeel leveren.”
PvdD pleit voor kleinschalige woonvormen waarbij statushouders samenwonen met andere groepen, zoals studenten, en voor projecten die vluchtelingen koppelen aan lokale werkgevers. Dit moet integratie en wederzijds begrip bevorderen, met voldoende begeleiding vanuit gemeenten.
“Daarnaast zetten we in op kleinschalige mengvormen waarbij bijvoorbeeld studenten en nieuwkomers een wooncomplex delen, en projecten waarbij vluchtelingen met een bepaalde beroepsachtergrond worden gekoppeld aan potentiële lokale werkgevers. Hier zorgen we voor voldoende begeleiding, zodat dit leidt tot betere integratie en wederzijds begrip in de wijk.”
Hoewel PvdD niet expliciet voor absolute voorrang voor statushouders pleit, benadrukt de partij het belang van gelijke behandeling, het tegengaan van discriminatie op de woningmarkt en het waarborgen van rechten van migranten.
“Nederland zorgt ervoor dat de rechten van migranten worden gewaarborgd, pakt discriminatie op het gebied van werk, huisvesting en gezondheidszorg aan en gaat xenofobie jegens migranten tegen.”
BBB is fel tegen het geven van voorrang aan statushouders bij de toewijzing van sociale huurwoningen. Zij willen dat statushouders net als alle andere woningzoekenden achteraan in de rij aansluiten en geen voorkeursbehandeling meer krijgen. BBB noemt het onacceptabel dat jonge Nederlanders jarenlang wachten op een woning terwijl nieuwkomers direct worden gehuisvest.
BBB wil een einde maken aan de voorrang die statushouders nu krijgen bij het toewijzen van sociale huurwoningen. Volgens BBB moeten alle woningzoekenden, inclusief statushouders, gelijk worden behandeld en in dezelfde wachtrij staan. Dit standpunt komt voort uit het gevoel van onrechtvaardigheid bij Nederlandse woningzoekenden die lang moeten wachten, terwijl statushouders sneller een woning krijgen.
“BBB maakt een einde aan voorrang voor statushouders bij het toekennen van sociale huurwoningen. Iedereen sluit achteraan in de rij van woningzoekers, ook statushouders.”
“Het is onverteerbaar dat jonge Nederlanders jarenlang wachten op een woning, terwijl nieuwkomers direct worden gehuisvest.”
GroenLinks-PvdA wil de voorrang voor statushouders bij sociale huur herstellen door recente aanscherpingen terug te draaien, omdat zij uitsluiting van kwetsbare groepen afwijzen. De partij ziet het vergroten van het aanbod betaalbare woningen als de structurele oplossing voor woningnood, zodat groepen niet tegen elkaar worden uitgespeeld. Hun kernvisie is dat meer betaalbare woningen en inclusie, niet uitsluiting, de samenleving vooruithelpen.
GroenLinks-PvdA vindt dat het tekort aan betaalbare woningen niet mag leiden tot het uitsluiten van kwetsbare groepen zoals statushouders. Zij willen de aanscherpingen van de voorrangsregeling voor statushouders terugdraaien, zodat deze groep weer prioriteit krijgt bij het toewijzen van sociale huurwoningen. Dit standpunt is een reactie op recente beleidswijzigingen die de positie van statushouders hebben verslechterd.
“We draaien de aanscherpingen van de voorrangsregeling voor statushouders daarom terug.”
“Het tekort aan betaalbare woningen wordt gebruikt om groepen tegen elkaar op te zetten. Terwijl iedereen in hetzelfde schuitje zit. Meer betaalbaar is de oplossing, niet de uitsluiting van kwetsbare groepen.”
NSC vindt het onrechtvaardig dat statushouders voorrang krijgen op sociale huurwoningen en wil dit verbieden. Statushouders mogen alleen op basis van reguliere criteria een sociale huurwoning krijgen, en krijgen in plaats daarvan toegang tot tijdelijke, sobere woonruimte om de doorstroom uit asielzoekerscentra te bevorderen.
NSC stelt dat het niet eerlijk is dat statushouders voorrang krijgen op sociale huurwoningen terwijl de wachttijden voor andere woningzoekenden oplopen. Daarom willen zij een wettelijk verbod op deze voorrang, zodat statushouders alleen via reguliere toewijzingscriteria in aanmerking komen.
“Het is onrechtvaardig als statushouders voorrang krijgen op sociale huurwoningen terwijl de wachttijden voor andere woningzoekenden oplopen. Daarom stellen we een verbod op voorrang van statushouders in bij toewijzing van een sociale huurwoning. Statushouders kunnen wel op andere gronden voor een sociale huurwoning in aanmerking komen.”
In plaats van voorrang op reguliere sociale huurwoningen, wil NSC dat statushouders tijdelijke en sobere woonruimte krijgen. Dit moet de doorstroom uit asielzoekerscentra bevorderen zonder de reguliere woningzoekenden te benadelen.
“Voor statushouders moet ook tijdelijke, sobere, woonruimte beschikbaar komen, zodat zij kunnen uitstromen uit de asielzoekerscentra.”
De SGP is kritisch over het geven van voorrang aan statushouders bij huisvesting en ziet dit als een oorzaak van het woningtekort voor andere groepen, zoals jonge gezinnen. De partij wil de instroom van asielzoekers beperken en stelt voor om statushouders niet langer standaard voorrang te geven op reguliere sociale huurwoningen, maar hen waar passend te huisvesten in niet-zelfstandige woonruimten. De SGP pleit voor een eerlijker verdeling van schaarse woningen en het beperken van de druk op de woningmarkt door migratie.
De SGP vindt het ongewenst dat statushouders voorrang krijgen op reguliere woningzoekenden, omdat dit bijdraagt aan het woningtekort en gezinsvorming belemmert. De partij noemt expliciet dat deze voorrang een probleem is en pleit voor het beperken van de asielinstroom om de druk op de woningmarkt te verlichten.
“Tegelijkertijd horen we van veel jonge stellen die het stichten van een gezin uitstellen omdat zij geen passende woning kunnen vinden, mede doordat statushouders voorrang krijgen.”
Om de druk op sociale huurwoningen te verminderen, stelt de SGP voor om statushouders – waar passend – te huisvesten in niet-zelfstandige woonruimten in plaats van reguliere sociale huurwoningen. Dit moet voorkomen dat de beschikbaarheid van sociale huurwoningen verder onder druk komt te staan.
“Om te voorkomen dat de beschikbaarheid van sociale huurwoningen verder onder druk komt te staan, moet het mogelijk zijn om houders van een verblijfsvergunning – voor zover passend bij hun situatie – te huisvesten in niet-zelfstandige woonruimten.”
De SP benoemt in haar verkiezingsprogramma niet expliciet dat statushouders voorrang krijgen bij huisvesting, noch pleit zij voor het afschaffen of uitbreiden van deze voorrang. In plaats daarvan richt de partij zich op het eerlijk verdelen van vluchtelingen over alle gemeenten en het toegankelijk maken van sociale huur voor een brede groep mensen, zonder specifieke uitzonderingen of voorrangsregels voor statushouders. De nadruk ligt op het bestrijden van woningnood voor iedereen en het voorkomen van spanningen door een evenwichtige spreiding.
De SP wil dat de opvang en huisvesting van vluchtelingen eerlijker verdeeld wordt over alle gemeenten, met name ook de rijkere gemeenten, om overbelasting van arme wijken te voorkomen. Dit standpunt adresseert het probleem dat statushouders nu vaak in kwetsbare buurten worden gehuisvest, wat tot spanningen leidt, maar spreekt zich niet uit over het behouden, afschaffen of uitbreiden van voorrang voor statushouders bij huisvesting.
“De opvang van vluchtelingen moet eerlijk verdeeld worden over gemeenten. Dat lijkt logisch, maar vluchtelingen worden nu vaak opgevangen en gehuisvest in arme buurten en gemeenten. Dan moet je niet gek opkijken wanneer er spanningen ontstaan, want daar zijn vaak al veel problemen en wonen vaak al veel meer migranten. Ondertussen vangen de rijkste gemeenten van Nederland bijna geen mensen op. We maken een eind aan deze oneerlijke praktijken door de rijkste gemeenten en wijken hun eerlijke deel te laten bijdragen.”
De SP pleit ervoor sociale huurwoningen toegankelijk te maken voor een brede groep mensen, niet alleen de allerlaagste inkomens, maar noemt nergens expliciet voorrang voor statushouders. Dit betekent dat statushouders niet worden uitgesloten, maar ook niet specifiek bevoordeeld; de partij kiest voor universele toegankelijkheid.
“Wij doorbreken het hardnekkige idee dat sociale huur alleen zou moeten bestaan voor de allerlaagste inkomens. Wonen is een recht, geen gunst. Daarom maken we sociale huur weer toegankelijk voor een brede groep mensen. Ook voor middeninkomens.”
Volt vindt dat statushouders na lange wachttijd recht hebben op een urgentieverklaring voor huisvesting, zodat zij sneller kunnen starten met hun nieuwe leven in Nederland. Volt wil dat alle gemeenten eerlijk bijdragen aan de huisvesting van statushouders en andere urgente woningzoekenden, en pleit voor versoepeling van regels rond briefadressen om toegang tot voorzieningen te verbeteren. De partij ziet huisvesting voor statushouders als een kwestie van urgentie en solidariteit, zonder expliciete voorrang boven andere urgente groepen, maar wel met een duidelijke plek in het beleid.
Volt vindt dat statushouders die lang wachten op huisvesting een urgentieverklaring moeten krijgen, zodat zij sneller een woning kunnen krijgen en hun leven kunnen opbouwen. Dit wordt gezien als een manier om de druk op asielzoekerscentra te verlagen en statushouders perspectief te bieden. Het beleid is gericht op gelijke behandeling van statushouders als andere urgente groepen, niet op absolute voorrang boven alle anderen.
“Volt vindt dat alle gemeenten, en de verschillende wijken hierin, eerlijk moeten bijdragen aan de huisvesting van bijzondere aandachtsgroepen en urgent woningzoekenden. Ook statushouders zonder woning moeten een urgentieverklaring krijgen, zodat zij na lang wachten eindelijk daadwerkelijk een start kunnen maken met het opbouwen van een nieuw leven in Nederland. Op deze wijze worden de asielzoekerscentra tevens ontlast.”
Volt wil dat statushouders makkelijker een briefadres kunnen krijgen, zodat zij sneller toegang hebben tot sociale voorzieningen, onderwijs en werk. Dit wordt gezien als een noodzakelijke stap om hun integratie en zelfstandigheid te bevorderen.
“Volt versoepelt daarom de regels voor het verkrijgen van een briefadres en richt loketten op waar een briefadres wordt aangeboden aan groepen woningzoekenden, zoals statushouders en mensen die dakloos zijn. Op die manier kunnen deze mensen bijvoorbeeld eerder aan een opleiding beginnen of een baan krijgen.”
BVNL is tegen het geven van voorrang aan statushouders bij de toewijzing van sociale huurwoningen. Zij willen deze voorrangsregeling volledig afschaffen en benadrukken dat het woningtekort vooral wordt veroorzaakt door immigratie, waardoor Nederlanders moeilijker aan een woning komen.
BVNL vindt dat statushouders geen voorrang meer mogen krijgen bij het toewijzen van sociale huurwoningen. Volgens de partij leidt de huidige voorrangsregeling tot oneerlijke situaties voor Nederlandse woningzoekenden en verergert het de druk op de woningmarkt. Door deze voorrang af te schaffen, wil BVNL de kansen voor Nederlandse woningzoekenden vergroten.
“Geen voorrang meer voor een sociale woning voor statushouders.”
Niet expliciet genoemd in verkiezingsprogramma
Niet expliciet genoemd in verkiezingsprogramma