JA21 wil gezinshereniging en gezinsmigratie fors beperken door strengere eisen te stellen aan wie in Nederland mag samenwonen met een partner uit het buitenland. De partij pleit voor een juridisch verankerd migratieplafond, een beperking tot maximaal één over te halen huwelijkspartner, een hogere inkomenseis en een verhoogde leeftijdsgrens. Hun visie is dat gezinshereniging alleen mogelijk moet zijn voor migranten die aantoonbare meerwaarde hebben voor Nederland, om zo de bevolkingsgroei en druk op de woningmarkt te beperken.
JA21 wil gezinshereniging beperken door strikte selectiecriteria en een juridisch plafond, om de bevolkingsgroei en woningnood te beheersen. De partij ziet gezinshereniging als een belangrijke oorzaak van migratie en wil deze alleen toestaan als het Nederland iets oplevert.
“Dat betekent onder meer het juridisch verankeren van migratie plafonds en scherpe selectie van arbeidsmigratanten en gezinshereniging.”
“JA21 wil migratie weer beheersbaar maken en beperken tot migranten die óns iets te bieden hebben in plaats van andersom. Daartoe moet ook de huidige wet- en regelgeving rond gezinsmigratie, wat in de praktijk in veel gevallen huwelijksmigratie inhoudt, worden aangescherpt.”
JA21 stelt voor om het aantal toegestane huwelijkspartners te beperken, de inkomenseis te verhogen en de leeftijdsgrens te verhogen, zodat alleen financieel zelfstandige en volwassen partners in aanmerking komen voor gezinshereniging.
“Het aantal huwelijkspartners dat een persoon gedurende zijn leven kan laten overkomen beperken tot maximaal één.”
“De inkomenseis waaraan de ontvangende partner in Nederland moet voldoen ophogen naar een modaal inkomen.”
“Verhoging van de leeftijdsgrens naar 25 jaar voor beide partners.”
JA21 wil dat alleen erkende vluchtelingen recht hebben op gezinshereniging, niet subsidiair beschermden, door het tweestatusstelsel te herstellen.
“Vervangen van het eenstatusstelsel door een tweestatusstelsel zodat rechten (onder andere op het gebied van gezinshereniging) van vluchtelingen niet meer automatisch van toepassing zijn op subsidiair beschermden.”
FVD is zeer kritisch op gezinshereniging en wil deze mogelijkheid sterk beperken of zelfs volledig afschaffen. Het programma bevat geen expliciete voorstellen om gezinshereniging te faciliteren; in plaats daarvan worden naturalisatie en permanente verblijfsvergunningen beperkt tot een minimum, wat gezinshereniging in de praktijk vrijwel onmogelijk maakt. De partij wil alleen uitzonderingen maken voor huwelijkspartners en kinderen van Nederlandse ouders, en pleit verder voor een streng, tijdelijk verblijfsbeleid zonder uitzicht op gezinshereniging.
FVD wil gezinshereniging in de praktijk onmogelijk maken door het afschaffen van de permanente verblijfsvergunning en het instellen van een naturalisatiestop, met slechts een zeer beperkte uitzondering voor huwelijkspartners en kinderen van Nederlandse ouders. Dit beleid is bedoeld om de instroom van migranten te minimaliseren en de waarde van het Nederlanderschap te herstellen, waarmee gezinshereniging als recht of mogelijkheid vrijwel volledig wordt uitgesloten.
Door het invoeren van een tijdelijk, streng gereguleerd verblijfsbeleid (GreenCard-systeem) zonder uitzicht op naturalisatie, wordt gezinshereniging structureel ontmoedigd. Migranten krijgen alleen een tijdelijke status en moeten periodiek hun verblijf rechtvaardigen, waardoor gezinshereniging praktisch onmogelijk wordt gemaakt.
“Mensen die een tijdelijke verblijfsvergunning verkrijgen moeten iedere vijf jaar hun nut en noodzaak voor de Nederlandse samenleving bewijzen (vergelijkbaar met het Amerikaanse GreenCard systeem), zodat we hier alleen migranten krijgen die iets komen brengen en niet alleen iets komen halen.”
“We introduceren een streng gereguleerd Green-Card-model voor tijdelijke werkvergunningen, zodat alleen economisch waardevolle migranten - die cultureel compatibel zijn - tijdelijk kunnen bijdragen zonder uitzicht op naturalisatie.”
NSC wil gezinshereniging beperken tot het kerngezin en stelt strengere voorwaarden voor bepaalde groepen vluchtelingen. Ze willen misbruik tegengaan, met name door alleenreizende minderjarigen, maar behouden gezinshereniging voor kerngezinnen die elkaar op de vlucht zijn kwijtgeraakt.
NSC stelt strengere eisen aan gezinshereniging, vooral voor subsidiair beschermden, en beperkt het recht op nareis tot het kerngezin bij vluchtelingen. Dit moet misbruik voorkomen en de instroom beheersbaar houden, terwijl het recht op gezinsleven binnen strikte kaders blijft bestaan.
“Door de invoering van het tweestatusstelsel zullen voor de categorie vreemdelingen met de status van subsidiair beschermden voortaan strenge voorwaarden aan gezinshereniging worden gesteld, zoals wachttijd en eisen rondom huisvesting en inkomen.”
“Voor de andere categorie vreemdelingen, die de status van vluchteling hebben, is het recht om familieleden te laten nareizen beperkt tot het kerngezin, met eigen minderjarige kinderen van één gehuwde partner van de aanvrager. We willen de handhaving hierop versterken.”
NSC ziet het gebruik van alleenreizende minderjarigen als 'anker' voor gezinshereniging als een zorgelijke ontwikkeling en wil dit ontmoedigen door de procedure te wijzigen. Dit moet voorkomen dat criminele smokkelaars misbruik maken van het systeem.
“In Nederland zien we een toename van alleenreizende minderjarigen (amv-ers) die door criminele smokkelaars op een gevaarlijke reis vooruit worden gestuurd, om als anker te dienen voor gezinshereniging. Dat vinden we een zorgelijke en onwenselijke ontwikkeling. Een alleenstaande minderjarige die in Nederland een verblijfstitel heeft gekregen en om nareis verzoekt, kan deze aanvraag voortaan niet meer zelf vanuit Nederland indienen. Dit moet worden gedaan door de persoon die wil nareizen vanuit het land van herkomst of verblijf.”
Ondanks de beperkingen blijft gezinshereniging mogelijk voor kerngezinnen die elkaar op de vlucht zijn kwijtgeraakt. Hiermee erkent NSC het belang van gezinsleven binnen het vluchtelingenbeleid.
“Gezinshereniging moet mogelijk blijven voor kerngezinnen die elkaar op de vlucht zijn kwijtgeraakt.”
BBB wil gezinshereniging voor asielzoekers en vluchtelingen fors beperken tot het kerngezin en stelt strengere voorwaarden, zoals wachttijden en eisen aan inkomen en huisvesting. De partij bepleit een tweestatusstelsel en wil gezinshereniging voor subsidiair beschermden pas na twee jaar toestaan, met aanvullende eisen. BBB ziet beperking van gezinshereniging als noodzakelijk om de asielinstroom te verlagen en de druk op opvang, huisvesting en samenleving te verminderen.
BBB wil gezinshereniging beperken tot het kerngezin (echtgenoten en minderjarige kinderen) en sluit ongehuwde partners en meerderjarige kinderen uit. Dit moet de instroom beperken en de druk op voorzieningen verminderen.
“Door beperking van nareis krijgen ongehuwde partners en meerderjarige kinderen geen afgeleide asielvergunning meer.”
“De Wet invoering tweestatusstelsel invoeren. Deze wet maakt onderscheid tussen vluchtelingen en subsidiair beschermden en beperkt nareis voor beide groepen tot het kerngezin. Gezinshereniging wordt dus strenger.”
Voor subsidiair beschermden (mensen die niet als vluchteling erkend zijn, maar wel bescherming krijgen) wil BBB gezinshereniging pas na twee jaar toestaan, en alleen als er sprake is van een zelfstandig en duurzaam inkomen en beschikbare huisvesting. Dit maakt gezinshereniging voor deze groep aanzienlijk moeilijker.
“De strengere nareisvoorwaarden voor subsidiair beschermden behelzen dat nareis pas mogelijk is twee jaar na toekenning van de asielstatus. Verder zijn voor deze groep de vereisten van zelfstandige en duurzame inkomensvoorziening en van beschikbare huisvesting van toepassing.”
De ChristenUnie vindt dat gezinnen bij elkaar horen en ziet gezinshereniging als een fundamenteel recht, mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Gezinshereniging is mogelijk voor het kerngezin zodra een verblijfsstatus is verleend of bij langdurige vestiging van arbeidsmigranten, maar gaat gepaard met integratieverplichtingen. De partij benadrukt het belang van integratie, taalbeheersing en participatie voor herenigde gezinsleden.
De ChristenUnie erkent het recht op gezinshereniging voor het kerngezin zodra een verblijfsstatus is verleend of bij langdurige vestiging van arbeidsmigranten, met aandacht voor schrijnende gevallen. Hiermee wil de partij het belang van gezinsleven waarborgen, maar wel binnen duidelijke kaders.
“Gezinnen horen bij elkaar en moeten herenigd worden, wanneer duidelijk is dat een status wordt verleend of als arbeidsmigranten zich hier langjarig vestigen. Uitgangspunt is het kerngezin, met voldoende oog voor schrijnende gevallen, zoals pleegkinderen of meerderjarige kinderen met een zorgvraag.”
De ChristenUnie stelt dat gezinshereniging niet zonder plichten komt: herenigde gezinsleden moeten integreren in de Nederlandse samenleving. Dit betekent onder meer het leren van de taal en het onderschrijven van de participatieverklaring.
“Gezinshereniging komt niet zonder plichten. De herenigde gezinsleden moeten zich inpassen in de Nederlandse samenleving en Nederland mag hier eisen aan stellen. Dit geldt voor zowel vluchtelingen en arbeidsmigranten als expats.”
“Voor succesvolle integratie is beheersing van de Nederlandse taal en het onderschrijven van de participatieverklaring essentieel.”
De SGP wil gezinshereniging beperken tot het kerngezin en de voorwaarden hiervoor aanscherpen, zodat deze niet soepeler zijn dan in omliggende landen. Ze willen misbruik van gezinshereniging tegengaan, met name door alleenstaande minderjarige vreemdelingen, en pleiten voor strengere nareisvoorwaarden.
De SGP vindt dat gezinshereniging niet ruimer moet zijn dan in andere landen en wil het beperken tot het kerngezin. Dit moet misbruik en extra instroom voorkomen, en sluit aan bij hun bredere restrictieve migratiebeleid.
“De nareisvoorwaarden worden tegen het licht gehouden en aangepast zodat ze niet langer soepeler zijn dan in ons omringende landen, waarbij het kerngezin weer uitgangspunt wordt.”
De SGP signaleert dat alleenstaande minderjarige vreemdelingen soms vooruit worden gestuurd om later familie over te laten komen. Ze willen dit ontmoedigen door scherpere voorwaarden te onderzoeken en het onmogelijk te maken om door te reizen naar een voorkeursland.
“Het vooruitsturen van alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv’s) om vervolgens familie over te laten komen, mag niet langer lonen. Onderzocht wordt hoe dit tegen te gaan en welke scherpere voorwaarden effectief zouden zijn.”
“Het wordt onmogelijk voor amv’s om door te reizen naar een land van keuze.”
De PVV wil gezinshereniging voor asielzoekers volledig stoppen, omdat zij dit zien als een belangrijke oorzaak van extra instroom van migranten. De partij stelt voor om gezinshereniging per direct te beëindigen via artikel 72 VWEU, in navolging van landen als Oostenrijk, en koppelt dit aan een totale asielstop en het sluiten van de grenzen.
De PVV beschouwt gezinshereniging als een belangrijke factor in de toename van het aantal asielzoekers en wil deze route daarom volledig afsluiten. De partij stelt dat de meeste asielzoekers geen oorlogsvluchtelingen zijn, maar economische migranten, en wil Nederland via juridische en praktische maatregelen ontoegankelijk maken voor gezinshereniging.
De VVD wil gezinshereniging fors beperken en strenger reguleren, vooral door het alleen nog toe te staan op uitnodiging en door fraude aan te pakken. Gezinshereniging wordt gezien als een route waar misbruik en fraude voorkomen, en de partij wil deze route daarom sterk inperken binnen een breder restrictief migratiebeleid.
De VVD wil gezinshereniging niet langer als automatisch recht, maar alleen nog toestaan op uitnodiging binnen een nieuw, streng asielsysteem. Dit moet de instroom beperken en misbruik tegengaan, waarbij alleen de meest kwetsbare vluchtelingen in aanmerking komen.
“Ook gezinshereniging mag dan alleen nog maar op uitnodiging plaatsvinden.”
De VVD benoemt fraude bij gezinshereniging expliciet als probleem en wil deze aanpakken. Dit past in hun bredere inzet op het tegengaan van misbruik van migratieregels.
“Ook bij gezinshereniging en andere vormen van migratie komt nog te vaak fraude voor, waardoor mensen die hier niet horen toch in Nederland terechtkomen.”
Volt vindt dat iedereen met recht op asiel zich moet kunnen herenigen met zijn of haar gezin, ongeacht asielstatus. Ze willen gezinshereniging versnellen via vereenvoudigde procedures en pleiten voor eerlijke toegang tot legale migratiekanalen, waaronder gezinshereniging. Volt ziet gezinshereniging als een fundamenteel recht en wil de uitvoering menselijker en efficiënter maken.
Volt beschouwt gezinshereniging als een basisrecht voor mensen met recht op asiel, ongeacht hun asielstatus. Ze willen dat aanvragen sneller en eenvoudiger worden afgehandeld om de druk op de uitvoering te verlagen en gezinnen sneller te herenigen. Dit standpunt adresseert het probleem van lange wachttijden en onzekerheid voor vluchtelingengezinnen.
“Iedereen die recht heeft op asiel heeft het recht zich te herenigen met zijn of haar gezin, ongeacht hun asielstatus. Aanvragen voor gezinshereniging worden versneld afgehandeld via vereenvoudigde procedures, om de druk op de uitvoering te verlagen.”
Volt pleit voor eerlijke en menswaardige procedures zodat mensen gemakkelijk toegang krijgen tot legale migratiekanalen, waaronder gezinshereniging. Dit standpunt benadrukt het belang van gezinshereniging als onderdeel van een breder, humaan migratiebeleid.
“Eerlijke en menswaardige procedures nodig zodat mensen gemakkelijk toegang krijgen tot legale migratiekanalen, zoals werk, onderwijs, hervestiging, gezinshereniging en humanitaire trajecten.”
BIJ1 wil gezinshereniging ruimhartig en inclusief maken, met versoepelde criteria die ook niet-traditionele familiebanden erkennen. Ze pleiten voor toepassing van de ruimste EU-criteria op alle Nederlanders en migranten, zodat meer mensen in aanmerking komen voor hereniging met hun familie.
BIJ1 vindt dat het huidige beleid gezinshereniging te veel beperkt en niet aansluit bij de diversiteit van gezinnen. Ze willen de criteria versoepelen, zodat ook LHBTQIA+ families en familiebanden buiten het kerngezin in aanmerking komen. Dit moet bijdragen aan het recht op gezinsleven en het tegengaan van uitsluiting.
“De criteria voor familiehereniging worden versoepeld. De criteria voor familieleden van EU-burgers worden ook toegepast op Nederlanders en migranten van buiten de EU. Extra ruime mogelijkheden voor vluchtelingen blijven bestaan. Ook niet-traditionale vormen van familie, zoals LHBTQIA+ families en banden buiten het ‘kerngezin’, komen in aanmerking voor hereniging.”
BVNL is zeer kritisch over gezinshereniging en wil deze sterk beperken. Zij stellen voor om gezinshereniging te weigeren aan mannen die hun gezin achterlaten in onveilige gebieden en via mensenhandel naar Nederland reizen, en willen verdragen die gezinshereniging verplichten opzeggen. Dit past in hun bredere streven naar een restrictief immigratiebeleid en het terugdringen van migratie-gerelateerde voorzieningen.
BVNL wil gezinshereniging beperken door mannen die hun vrouw en kinderen achterlaten in onveilige gebieden en via mensenhandel naar Nederland komen, uit te sluiten van het recht op gezinshereniging. Zij zien dit als misbruik van het asiel- en migratiesysteem en willen internationale verdragen die gezinshereniging verplichten opzeggen.
“Mannen die vrouw en kinderen achterlaten in onveilig gebied en via betaalde mensenhandelaren naar Nederland zijn gereisd hebben geen recht op gezinshereniging. Verdragen daartoe zeggen we op.”
DENK is uitgesproken vóór het behoud en de bescherming van het recht op gezinshereniging voor vluchtelingen en statushouders. Zij verzetten zich expliciet tegen het moeilijker maken van gezinshereniging en willen bestaande beperkingen terugdraaien. Het recht op gezinshereniging wordt door DENK gezien als een essentieel onderdeel van een humaan asielbeleid.
DENK wil dat gezinshereniging voor vluchtelingen niet verder wordt beperkt en dat bestaande belemmeringen worden opgeheven. Zij zien gezinshereniging als een fundamenteel recht dat onder druk staat door strengere asielwetten, en pleiten voor het terugdraaien van deze beperkingen om gezinnen niet uit elkaar te trekken.
“De strenge asielwetten van de extreemrechtse regering gaan de prullenbak in. Dit betekent dat de rechtspositie van vluchtelingen niet wordt beperkt, de duur van verblijfsvergunningen niet wordt ingeperkt, gezinshereniging niet moeilijker wordt gemaakt en er geen tweestatusstelsel komt.”
De Partij voor de Dieren (PvdD) wil gezinshereniging mogelijk maken voor een bredere groep familieverbanden, inclusief niet-traditionele en queer families. Ze pleiten voor een inclusiever gezinsherenigingsbeleid dat verder gaat dan het klassieke kerngezin, zodat ook diverse relatie- en gezinsvormen in aanmerking komen.
De PvdD vindt dat gezinshereniging niet beperkt mag blijven tot het traditionele kerngezin, maar ook open moet staan voor queer families en andere niet-traditionele familieverbanden. Hiermee willen ze discriminatie tegengaan en recht doen aan de diversiteit van gezinsvormen, zodat iedereen de mogelijkheid krijgt om met hun dierbaren te leven.
“Ook niet-traditionele familieverbanden, zoals queer families en banden buiten het ‘kerngezin’, komen in aanmerking voor gezinshereniging.”
Niet expliciet genoemd in verkiezingsprogramma
Niet expliciet genoemd in verkiezingsprogramma
Niet expliciet genoemd in verkiezingsprogramma
Niet expliciet genoemd in verkiezingsprogramma
Niet expliciet genoemd in verkiezingsprogramma