JA21 is fel tegen de Assiel Spreidingswet en wil deze zo snel mogelijk intrekken, omdat de partij vindt dat de wet de lokale democratie ondermijnt en de kern van het asielprobleem niet aanpakt. JA21 pleit ervoor om gemeenten niet langer te verplichten tot asielopvang, sancties tegen gemeenten te schrappen, en de voorrangsregeling voor statushouders bij huisvesting af te schaffen. Hun visie is dat asielopvang in Nederland moet stoppen en dat gemeenten weer zeggenschap krijgen over opvanglocaties.
JA21 wil de Spreidingswet zo snel mogelijk intrekken om te voorkomen dat gemeenten verplicht worden asielzoekers op te nemen. De partij vindt dat deze wet de lokale democratie ondermijnt en het probleem van hoge asielinstroom niet oplost, maar juist verergert door gemeenten te dwingen tot opvang tegen hun wil.
“De Spreidingswet zo snel mogelijk, maar uiterlijk vóór 1 februari 2026 intrekken om zo een nieuwe verplichte ronde te voorkomen, conform de moties-Eerdmans.”
“In plaats van serieus werk te maken van instroombeperking koos het kabinet-Rutte IV ervoor om gemeenten wettelijk te verplichten tot asielopvang middels de Spreidingswet. De slechtst denkbare stap. Deze wet pakt niet de kern van het probleem aan, maar neemt juist ieder urgentiegevoel weg om de instroom in te perken. Bovendien wordt de lokale democratie ermee buitenspel gezet.”
“De gemeenteraad wil geen AZC? Met een Haagse pennenstreek komt het er alsnog.”
JA21 wil dat gemeenten niet langer gesanctioneerd worden als ze niet voldoen aan de Spreidingswet en dat wettelijke taakstellingen en voorrangsregelingen voor de huisvesting van statushouders worden afgeschaft. Dit moet de druk op gemeenten en de woningmarkt verlichten.
JA21 is ook tegen het Europese herverdelingsmechanisme dat zij aanduiden als een “EU-spreidingswet”, omdat dit volgens hen neerkomt op eenzelfde soort verplichte spreiding van asielzoekers, maar dan op Europees niveau.
“Tegelijkertijd introduceert het pact een herverdelingsmechanisme van asielzoekers binnen Europa waarmee het pact in feite neerkomt op een EU-spreidingswet.”
GroenLinks-PvdA steunt de uitvoering van de Spreidingswet om asielopvang eerlijker en kleinschaliger over gemeenten te verdelen, met oog voor draagvlak en menselijke maat. Ze willen structurele financiering, een ijzeren voorraad opvangplekken en meer regie voor gemeenten, om zo de asielketen te ontstoppen en het gesleep met mensen te stoppen. De partij benadrukt het belang van snelle, eerlijke procedures en het serieus nemen van zorgen van buurtbewoners.
GroenLinks-PvdA wil de Spreidingswet uitvoeren om de opvang van asielzoekers eerlijker en beter te organiseren, met nadruk op kleinschaligheid en structurele afspraken met gemeenten. Dit moet het huidige gesol met mensen beëindigen en het draagvlak in de samenleving vergroten.
“We voeren de Spreidingswet uit en kiezen zo veel mogelijk voor kleinschalige opvang. We maken financieringsafspraken voor de lange termijn en vragen gemeenten een ijzeren voorraad aan opvangplekken aan te houden.”
“Het goed uitvoeren van de Spreidingswet, het versnellen van ellenlange procedures over wie mag blijven en wie niet, het beëindigen van het onmenselijke gesol met mensen...”
De partij pleit voor structurele financiering en meer regie bij gemeenten, zodat opvang duurzaam en voorspelbaar wordt georganiseerd. Dit moet leiden tot minder ad-hocmaatregelen en meer betrokkenheid van lokale overheden.
“We maken financieringsafspraken voor de lange termijn en vragen gemeenten een ijzeren voorraad aan opvangplekken aan te houden. Dat is duidelijker en goedkoper voor iedereen.”
“De regie terug bij gemeenten.”
GroenLinks-PvdA vindt het belangrijk om het draagvlak voor asielopvang te behouden door te investeren in communicatie met buurtbewoners en het serieus nemen van hun zorgen.
“We investeren in de communicatie met buurtbewoners en nemen hun zorgen serieus.”
Het CDA steunt de uitvoering van de Spreidingswet om de asielopvang eerlijker over gemeenten te verdelen en zo de opvangcrisis en hoge kosten te verminderen. Gemeenten moeten solidair bijdragen aan opvang en huisvesting van statushouders, met nadruk op kleinschalige opvang en het stoppen van chaotische situaties zoals in Ter Apel. De partij koppelt de Spreidingswet aan beheersbare migratie en fatsoenlijke opvang, waarbij solidariteit en praktische uitvoerbaarheid centraal staan.
Het CDA wil dat alle gemeenten naar vermogen bijdragen aan asielopvang en huisvesting van statushouders, zodat de druk op plekken als Ter Apel vermindert en de opvang ordelijker en eerlijker wordt geregeld. De Spreidingswet wordt expliciet doorgezet als instrument om deze solidariteit af te dwingen en de opvangcrisis te beëindigen.
“Gemeenten tonen solidariteit met Ter Apel en dragen allemaal naar vermogen bij aan asielopvang en de huisvesting van statushouders. Daarom zetten we de Spreidingswet door.”
“We voeren de spreidingswet uit, zodat de chaos in de asielopvang stopt en er een einde komt aan de extreem hoge kosten aan hotels voor asielopvang.”
Het CDA benadrukt het belang van kleinschalige opvang en de inzet van lokale vrijwilligers om integratie te bevorderen en de opvang menselijker te maken. Dit sluit aan bij de uitvoering van de Spreidingswet, waarbij opvang niet alleen eerlijk verdeeld moet zijn, maar ook sociaal ingebed en beheersbaar.
“We stimuleren de inzet van vrijwilligers uit de omgeving die helpen met werk en taal en willen waar mogelijk kleinschalige opvang.”
Het CDA voorziet ruimte voor maatwerk door het toepassen van discretionaire bevoegdheid indien nodig bij de uitvoering van de Spreidingswet, zodat uitzonderingssituaties kunnen worden opgevangen.
“Verwacht wordt dat de discretionaire bevoegdheid toegepast wordt indien nodig.”
De PVV wil de Spreidingswet per direct intrekken en alle sinds de invoering geopende of uitgebreide asielzoekerscentra (azc’s) sluiten. Gemeentelijke besluiten over azc’s worden teruggedraaid en er komt geen enkel nieuw azc meer bij. De partij ziet de Spreidingswet als een dwangmiddel dat ongewenste asielopvang oplegt aan gemeenten en wil deze volledig ongedaan maken.
De PVV beschouwt de Spreidingswet als een ongewenste maatregel die gemeenten dwingt tot het openen of uitbreiden van azc’s. De partij wil deze wet onmiddellijk intrekken en alle besluiten die op basis van de wet zijn genomen, per wet terugdraaien. Dit moet voorkomen dat gemeenten verplicht worden asielzoekers op te vangen en moet leiden tot sluiting van recent geopende azc’s.
“Onmiddellijke intrekking Spreidingswet. Geen enkel azc er mee bij. We gaan azc’s sluiten: alle gemeentelijke besluiten tot de opening, verlenging of uitbreiding van azc’s sinds de inwerkingtreding van de Spreidingswet worden per wet teruggedraaid”
“Met de PVV komt er geen enkel azc meer bij! De Spreidingswet wordt meteen ingetrokken. Azc’s die sinds de inwerkingtreding van de Spreidingswet zijn geopend, worden gesloten. Alle gemeentelijke besluiten – ook tot verlenging of uitbreiding van bestaande azc’s – worden per wet teruggedraaid.”
De PVV wil niet alleen de Spreidingswet intrekken, maar ook actief bestaande opvanglocaties sluiten die sinds de wet zijn geopend of uitgebreid. Dit beleid is bedoeld om te voorkomen dat Nederland verder “volgepropt” wordt met azc’s en om ruimte te maken voor woningen voor Nederlanders.
“Geen enkel azc er mee bij. We gaan azc’s sluiten: alle gemeentelijke besluiten tot de opening, verlenging of uitbreiding van azc’s sinds de inwerkingtreding van de Spreidingswet worden per wet teruggedraaid”
“Op de grond die door het sluiten van azc’s vrijkomt, worden woningen voor Nederlanders gebouwd.”
De ChristenUnie steunt de Spreidingswet en wil deze behouden om voldoende en kleinschalige opvang van asielzoekers over heel Nederland te waarborgen. Gemeenten blijven verplicht statushouders te huisvesten, en het beleid is gericht op snelle, menswaardige procedures en het voorkomen van overlast en vastlopende opvangketens.
De ChristenUnie vindt het belangrijk dat de Spreidingswet van kracht blijft, zodat opvang van asielzoekers eerlijk over gemeenten wordt verdeeld en er voldoende, kleinschalige opvanglocaties zijn. Dit voorkomt overbelasting van bepaalde regio’s en draagt bij aan een menswaardige opvang.
De partij wil dat de voorrang voor statushouders bij huisvesting alleen vervalt als er een realistisch alternatief is, om te voorkomen dat de asielketen vastloopt.
“Voorrang van huisvesting van statushouders kan alleen vervallen als een realistisch alternatief wordt geboden, waardoor de asielketen niet laat vastloopt.”
D66 steunt de Spreidingswet en wil dat de opvang van asielzoekers eerlijk en humaan over Nederland wordt verdeeld. Ze pleiten voor stabiele financiering, snelle procedures en opvang met een menselijke maat, waarbij de Spreidingswet expliciet behouden blijft.
D66 ziet de Spreidingswet als essentieel om de opvang van asielzoekers eerlijk over het land te verdelen en zo een einde te maken aan de opvangcrisis en het voortdurende verplaatsen van mensen. Dit moet leiden tot stabielere, menselijkere opvang en meer draagvlak in de samenleving.
“We investeren in opvang met een menselijke maat, eerlijk verdeeld over ons land. De Spreidingswet blijft.”
“We maken een einde aan de opvangcrisis en het continue verplaatsen van mensen. Zeker voor kinderen is dat vreselijk. We kiezen voor opvang die past bij de wijk of de buurt, met open deuren en voorzieningen waarvan ook de buurt profiteert.”
D66 vindt het belangrijk dat buurtbewoners zorgvuldig worden betrokken bij de opzet van opvanglocaties, om draagvlak te vergroten en lokale zorgen serieus te nemen. Dit moet bijdragen aan een betere integratie en acceptatie van opvang in de samenleving.
“We zorgen voor zorgvuldige inspraak voor buurtbewoners en betrekken hen tijdig bij de opzet van opvanglocaties.”
De Partij voor de Dieren is voor een eerlijke en rechtvaardige verdeling van statushouders en vluchtelingen over gemeenten, waarbij ook rijkere gemeenten hun aandeel moeten leveren. Zij willen dat gemeenten financieel in staat worden gesteld om hierin het voortouw te nemen en pleiten voor kleinschalige, integratiebevorderende opvangvormen. De partij benadrukt humane opvang, goede begeleiding en snelle duidelijkheid over de asielstatus.
De PvdD vindt dat de huisvesting van statushouders en vluchtelingen zorgvuldig en evenredig over gemeenten moet plaatsvinden, zodat de lasten eerlijk worden verdeeld en integratie wordt bevorderd. Dit standpunt adresseert direct het doel van de Spreidingswet: het voorkomen van overbelasting van bepaalde gemeenten en het stimuleren van solidariteit, ook bij rijkere gemeenten.
“De huisvesting van statushouders en vluchtelingen vindt zorgvuldig plaats: we zorgen voor evenredige en rechtvaardige verdeling over gemeenten, waar het kan op wijkniveau. Dat betekent dat ook rijkere gemeenten hun eerlijke aandeel leveren.”
“Gemeenten moeten (financieel) in staat gesteld worden hier zo veel mogelijk het voortouw in te nemen.”
De partij wil inzetten op opvangvormen die integratie en wederzijds begrip stimuleren, zoals mengvormen met studenten of koppeling aan lokale werkgevers. Dit is een aanvulling op de spreiding: niet alleen de verdeling is belangrijk, maar ook de manier waarop opvang en huisvesting plaatsvinden.
“Daarnaast zetten we in op kleinschalige mengvormen waarbij bijvoorbeeld studenten en nieuwkomers een wooncomplex delen, en projecten waarbij vluchtelingen met een bepaalde beroepsachtergrond worden gekoppeld aan potentiële lokale werkgevers. Hier zorgen we voor voldoende begeleiding, zodat dit leidt tot betere integratie en wederzijds begrip in de wijk.”
De SGP is tegen het dwingend opleggen van asielopvang aan gemeenten via landelijke wetgeving zoals de Spreidingswet. Zij pleiten voor decentrale afspraken en keuzevrijheid voor gemeenten, waarbij de opvangopgave eerlijk wordt verdeeld maar zonder landelijke dwang. De SGP wil dat gemeenten zelf bepalen hoe zij bijdragen aan asielopvang, met oog voor draagkracht en integratie.
De SGP verzet zich tegen landelijke dwangmaatregelen zoals de Spreidingswet en vindt dat gemeenten zelf moeten kunnen beslissen over asielopvang. Zij willen dat de verdeling van asielzoekers gebeurt via decentrale afspraken, met ruimte en keuzevrijheid voor gemeenten. Dit standpunt adresseert het probleem van lokale weerstand tegen opgelegde opvang en benadrukt het belang van draagvlak en lokale autonomie.
“Gemeenten krijgen ruimte en keuzevrijheid bij de invulling van hun aandeel in de asielopvangopgave. De Rijksoverheid kan gemeenten niet dwingend opleggen een azc te plaatsen.”
“Er worden decentrale afspraken gemaakt tussen lokale overheden over de evenredige verdeling van de asielopgave.”
“De opvangopgave dient op een eerlijke en evenredige manier te worden verdeeld over het land waarbij de lokale samenleving vanouds zijn verantwoordelijkheid neemt.”
De VVD erkent dat een eerlijke verdeling van asielzoekers over Nederland soms noodzakelijk is zolang de instroom niet voldoende is teruggedrongen, maar wil dat hierbij nadrukkelijk rekening wordt gehouden met de draagkracht en lokale omstandigheden van gemeenten. De partij is kritisch over landelijke dwang en pleit voor een fundamentele stelselwijziging waarbij asielzoekers alleen nog via hervestiging naar Nederland kunnen komen, zodat de noodzaak voor een spreidingswet uiteindelijk verdwijnt.
De VVD vindt dat zolang de asielinstroom niet voldoende is teruggedrongen, een eerlijke verdeling van asielzoekers over het land nodig kan zijn, maar dat niet elke stad of dorp dezelfde hoeveelheid asielzoekers kan opvangen. De partij benadrukt dat bij de verdeling goed moet worden gekeken naar lokale omstandigheden en draagkracht, en spreekt zich niet expliciet uit voor landelijke dwang zoals in de Spreidingswet.
“Zolang de instroom nog niet voldoende is teruggedrongen en er geen alternatieve opvang- en huisvestingslocaties zijn gecreëerd, is een eerlijke verdeling van asielzoekers over het land nodig. Niet elke stad of elk dorp kan dezelfde hoeveelheid asielzoekers aan. Daarom moet er bij de verdeling van asielzoekers goed worden gekeken naar lokale omstandigheden.”
De VVD wil het huidige asielstelsel fundamenteel veranderen zodat asielzoekers alleen nog via hervestiging naar Nederland kunnen komen. Dit zou betekenen dat de huidige opvangplicht en daarmee de noodzaak voor een spreidingswet op termijn overbodig wordt.
“De VVD wil dit systeem fundamenteel veranderen: vluchtelingen kunnen alleen nog via hervestiging naar Nederland komen. Dit betekent dat er niet meer in Nederland asiel kan worden aangevraagd.”
“Het jaarlijks aantal te hervestigen vluchtelingen wordt bepaald door de capaciteit van Nederland om vluchtelingen op een verantwoorde manier op te vangen, en kan daarom ook nul zijn.”
BBB wil de Spreidingswet intrekken en gemeenten weer zelf laten beslissen over asielopvang, passend bij hun draagkracht en het lokale draagvlak. Zij zijn fel tegen landelijke dwang vanuit Den Haag en pleiten voor maximale lokale zeggenschap over de opvang van asielzoekers.
BBB verwerpt de landelijke verplichting tot het spreiden van asielzoekers over gemeenten en wil dat gemeenten zelf bepalen of en hoeveel asielopvang zij bieden, afhankelijk van draagkracht en draagvlak. Dit standpunt is ingegeven door het streven naar meer lokale autonomie en het voorkomen van spanningen in de samenleving door opgelegde opvang.
“De Spreidingswet wordt ingetrokken. Gemeenten mogen weer zelf beslissen over opvang, passend bij hun draagkracht.”
“Asielopvang mag alleen plaatsvinden op locaties waar voldoende draagvlak is bij de bevolking, zodat de samenleving betrokken en ondersteund blijft. Dit voorkomt spanningen en bevordert een goede integratie van nieuwkomers. Daarom is het belangrijk om lokale meningen mee te nemen in de besluitvorming.”
DENK steunt het behoud van de Spreidingswet en pleit voor een eerlijke, kleinschalige en menswaardige opvang van vluchtelingen verspreid over heel Nederland. De partij verzet zich tegen strengere asielwetten en wil investeren in langdurige opvangvoorzieningen, met oog voor draagkracht van lokale gemeenschappen.
DENK wil dat de Spreidingswet behouden blijft om een eerlijke verdeling van de opvang van vluchtelingen in Nederland te waarborgen. De partij ziet kleinschalige opvang en samenwerking met de lokale omgeving als essentieel om draagvlak te behouden en menswaardige opvang te garanderen.
“De Spreidingswet moet behouden blijven. We hebben ook oog voor de draagkracht van de omgeving bij opvang. Dit doen wij door opvang zo kleinschalig mogelijk te organiseren en door het samen met de omgeving op te zetten.”
Naast het behouden van de Spreidingswet wil DENK meer investeren in langdurige en kleinschalige opvangvoorzieningen door het hele land. Dit moet bijdragen aan betere begeleiding en integratie van vluchtelingen.
“DENK wil meer investeren in langdurige, kleinschalige opvang voorzieningen door heel het land.”
FVD is fel tegenstander van de Asiel Spreidingswet en wil deze volledig intrekken. Zij willen gemeenten niet langer verplichten asielzoekers op te nemen en streven naar het sluiten van opvanglocaties in Nederland, met als doel een asielstop en opvang uitsluitend in de regio.
FVD wil dat de Spreidingswet wordt ingetrokken zodat gemeenten niet langer worden gedwongen asielzoekers op te nemen. Dit past in hun bredere streven naar een asielstop en het beëindigen van asielopvang in Nederland. De partij ziet de Spreidingswet als een inbreuk op lokale autonomie en als onderdeel van een ongewenst migratiebeleid.
“We sluiten opvanglocaties in Nederland en trekken de Spreidingswet in, zodat gemeenten niet gedwongen worden migranten op te nemen.”
FVD koppelt het intrekken van de Spreidingswet aan een bredere visie: Nederland moet stoppen met het opnemen van asielzoekers en opvang moet plaatsvinden in de regio van herkomst. Dit wordt gepresenteerd als oplossing voor de druk op voorzieningen en behoud van nationale identiteit.
“We stoppen met het opnemen van nieuwe asielzoekers, breken lopende procedures af en ontmantelen het COA, zodat opvang in de regio de norm wordt.”
Volt steunt de eerlijke en evenredige spreiding van asielzoekers in Nederland volgens de eerdere Spreidingswet, omdat dit volgens hen zorgt voor een uitvoerbare, rechtvaardige en humane opvang. Ze benadrukken het belang van snelle, eerlijke procedures en waarborgen de rechten van vluchtelingen, met speciale aandacht voor kwetsbare groepen.
Volt vindt dat vluchtelingen eerlijk over Nederland moeten worden verdeeld, conform de eerdere Spreidingswet. Dit moet de druk op bepaalde gemeenten verminderen en de opvang menswaardiger en uitvoerbaar maken. Volt ziet deze wet als een waarborg voor de rechten van asielzoekers en als een manier om solidariteit in de opvang te realiseren.
“Volt pleit voor een eerlijke verdeling en een evenredige spreiding van vluchtelingen in Nederland, conform de eerdere spreidingswet. Deze wet is eerlijk en uitvoerbaar en waarborgt de rechten van iedereen die op de vlucht is en asiel zoekt.”
Volt koppelt de spreiding aan het belang van snelle, eerlijke procedures en directe toegang tot ondersteuning voor asielzoekers. Ze willen dat de opvang niet alleen eerlijk verdeeld is, maar ook kwalitatief goed en snel, met directe toegang tot sociale, juridische en psychologische bijstand.
“Volt wil een eerlijk, doelmatig en snel asielbeleid dat direct recht geeft op sociale, juridische en psychologische bijstand. Volt wil dat rechtsbijstand gegarandeerd is en vergoed wordt, en dat de beroepsmogelijkheden van vluchtelingen niet worden beperkt.”
50PLUS is tegen de huidige spreidingswet voor asielzoekers en wil deze intrekken. De partij pleit voor een streng migratiebeleid met een beperking van de asielinstroom en meer nationale regie over opvang en spreiding van asielzoekers.
50PLUS wil de spreidingswet, die gemeenten verplicht asielzoekers op te nemen, intrekken omdat zij vinden dat gemeenten zelf moeten kunnen beslissen over opvang. Dit past in hun bredere streven naar beperking van de asielinstroom en meer nationale controle over migratie.
“Intrekken van de spreidingswet.”
BIJ1 steunt de uitvoering van de Spreidingswet om de opvang van asielzoekers eerlijker over Nederland te verdelen en ziet huisvesting als een fundamenteel recht voor iedereen. Ze willen structurele doorstroom van asielzoekers naar vaste woningen en het sluiten van noodopvanglocaties zodra dit mogelijk is, met directe verbetering van de opvangkwaliteit zolang deze nog nodig zijn.
BIJ1 pleit voor het uitvoeren van de Spreidingswet om te zorgen voor een eerlijke spreiding van asielzoekers over gemeenten en het versnellen van hun doorstroom naar vaste woningen. Dit moet een einde maken aan langdurige opvang in noodlocaties en waarborgen dat iedereen recht heeft op huisvesting. De partij ziet dit als een noodzakelijke stap om de opvang menswaardiger te maken en de druk op noodopvang te verminderen.
“Er komt structurele doorstroom van AZC’s naar vaste woningen: wonen is een recht van iedereen. De Spreidingswet wordt uitgevoerd. Noodopvangen worden gesloten. Tot dat zover is, wordt de kwaliteit van opvangen meteen verbeterd, specifiek in opvangen waar kinderen verblijven.”
BVNL is fel tegen de Spreidingswet, die gemeenten verplicht asielzoekers op te vangen. Zij willen deze wet afschaffen en pleiten voor het beëindigen van gedwongen opvang, waarbij gemeenten niet langer verplicht worden asielzoekers te huisvesten.
BVNL verzet zich expliciet tegen de Spreidingswet omdat zij vinden dat gemeenten niet gedwongen mogen worden asielzoekers op te vangen. Volgens BVNL moet de opvang van asielzoekers niet worden opgelegd, maar juist worden beëindigd, mede als onderdeel van een bredere asielstop en het sluiten van aanmeldcentra.
“We zijn tegen de Spreidingswet die gemeenten dwingt asielzoekers op te vangen.”
NSC wil de Spreidingswet intrekken zodra de asielinstroom is gedaald en de basisopvang op orde is. Tot die tijd accepteert NSC de wet als tijdelijke maatregel, maar ziet deze niet als structurele oplossing; het uiteindelijke doel is een menselijker en beter beheersbaar asielbeleid zonder verplichte spreiding.
NSC beschouwt de Spreidingswet als een noodmaatregel die alleen nodig is zolang de asielinstroom hoog is en de opvangcapaciteit tekortschiet. Zodra de instroom daalt en het COA de basisopvang op orde heeft, wil NSC de wet intrekken omdat zij structureel andere oplossingen voorstaat.
“We trekken de Spreidingswet in zodra de instroom is gedaald en het COA de basisopvang op orde heeft.”
De SP is voor een eerlijke en verplichte spreiding van de opvang van asielzoekers over alle gemeenten, inclusief de rijkste, om te voorkomen dat de lasten onevenredig op arme gemeenten drukken. De partij wil dat alle gemeenten bijdragen aan opvang, zodat spanningen en overbelasting in bepaalde wijken worden voorkomen en de integratie wordt bevorderd.
De SP vindt dat de opvang van vluchtelingen eerlijk verdeeld moet worden over alle gemeenten, niet alleen over de armste. Dit voorkomt overbelasting van kwetsbare wijken en bevordert draagvlak en integratie. Dit standpunt adresseert direct het doel van de Spreidingswet: een landelijke, eerlijke verdeling van asielopvang.
“Alle gemeenten dragen bij aan de opvang, dus ook de rijkste. De opvang van vluchtelingen moet eerlijk verdeeld worden over gemeenten. Dat lijkt logisch, maar vluchtelingen worden nu vaak opgevangen en gehuisvest in arme buurten en gemeenten. Dan moet je niet gek opkijken wanneer er spanningen ontstaan, want daar zijn vaak al veel problemen.”